凤鸟有灵匹,芝兰有灵根。有女欢薄祜,少小失二人。
阿弟方弱龄,茕茕寡友昆。十年贞不字,抚弟多苦辛。
诗书夙所好,礼仪夙所敦。馀事擅写生,妙笔追天真。
高行人所羡,媒妁来殷勤。云有赞皇令,蒯氏为清门。
遂缔百年好,鸣凤托高冈。玉帛安及时,佳耦世无双。
结䙰行有日,群寇来抢攘。蒯侯恤民事,率众巡所疆。
猝然与贼遇,万骑精且强。合围桑落镇,众寡莫相当。
天狼不可射,威弧不可张。嗟哉忠义土,身死为国殇。
佳运叹何迟,厄运来何促。忽闻消息来,心摧莫能哭。
女子谓阿弟,我生亦何艰。二人谁则无,父母早见捐。
伉俪谁则无,未嫁失所天。我命实不犹,皇灵无私恩。
岂不重一死,身殉义得全。一日饥不食,二日饥不餐。
光光烈女子,冥冥向重泉。合葬蒯氏茔,遂彼同穴言。
高义世所重,有司以上闻。明明皇帝制,曰赠为淑人。
借问淑人谁,宣圣之裔孙。
猜你喜欢
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。