临江仙•次韵答孤桐
弹罢朱弦歌白苎,阑干十二闲凭。层云隐隐荡胸生。
岚浮空翠合,霜肃老秋横。
江燕湘鸿开倦眼,照天寒燧休惊。西山晚色卜阴晴。
楼台金碧影,新月吐微明。
弹罢朱弦歌白苎,阑干十二闲凭。层云隐隐荡胸生。
岚浮空翠合,霜肃老秋横。
江燕湘鸿开倦眼,照天寒燧休惊。西山晚色卜阴晴。
楼台金碧影,新月吐微明。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
寂寂青枫岸,萧萧白版扉。
端居常嬾动,偶出却忘归。
时泰徵科简,师还驿置稀。
江村日无事,烟火自相依。
行遍茫茫禹画州,寻梅到处得闲游。
春前春後百回醉,江北江南千里愁。
未爱繁枝压纱帽,最怜乱点糁貉裘。
一寒可贺君知否,又得幽香数日留。