雨停荷芰(jì)逗浓香,岸边蝉噪垂杨。
物华空有旧池塘,不逢仙子,何处梦襄王?
珍簟(diàn)对欹(qī)鸳枕冷,此来尘暗凄凉。
欲凭危槛(jiàn)恨偏长。
藕花珠缀(zhuì),犹似汗凝妆。
雨停以后,荷花和菱花飘散出浓浓的香气,岸边的垂柳上有蝉在鸣叫。
旧处的池塘空有美好的景物,没有遇见神女,楚襄王又在何处做梦呢?
鸳鸯枕头在竹席上相互倾斜地摆放着,已经冰冷;来到这里,气氛昏暗,让人满心凄凉。
想要靠着高楼上的栏杆放眼远望,心中的悔恨偏偏却又很长。
荷花上面点缀着露水,好像美人脸上流汗的模样。
荷芰:荷花和菱花。芰,菱。逗:招引,带来。噪:指蝉鸣叫。
物华:美好的景物。杜甫《曲江陪郑南史饮》诗:“自知白发非春事,且尽芳尊恋物华。”
簟:竹席。欹:歪斜,倾斜。鸳枕:即鸳鸯枕,男女共用的枕头,共有一对。尘暗:气氛昏暗。
凭:靠,靠着。危槛:高楼上的栏杆。危,高耸的样子。
缀:点缀。犹似,好似。犹与若、似意同,作同义词叠用。
奇奇水上花,湛湛花下水。
花得水扶持,水因花富贵。
当中既植藉,四畔还种苇。
自然秋风生,便有江湖意。
桃杏二三月,此花泥滓中。人心正畏暑,水面独摇风。
净刹如金涌,嘉宾照幕红。谁歌采菱曲,舟在晓霞东。
结亭临水似舟中,夜雨潇潇乱打篷。
荷叶晓看元不湿,却疑误听五更风。
尘容不忍饰,临池思客归。谁能别渌水,全取浣罗衣。
潺湲复皎洁,轻鲜自可悦。横使有情禽,照影遂孤绝。
青山丽朝景,玄峰朗夜光。未及清池上,红蕖并出房。
日分双蒂影,风合两花香。鱼惊畏莲折,龟上碍荷长。
云雨留轻润,草木隐嘉祥。徒歌涉江曲,谁见缉为裳。
烛花红死睡初醒,一枕孤怀病客情。
海上有山应大梦,人间无路可长生。
乾坤意入凭栏阔,风月人归似旧情。
汉殿香销春寂寂,夕阳无语下西城。
少小诗才苦不纵,束缚霜毫万牛重。有如工女立寒窗,刻剪衾裳作鸾凤。
虽然十指尽僵裂,神物焉能为我用。十年学诗祇自惭,那有一篇堪百讽。
一自明湖醉风雪,复出从军事鞍鞚。青磷白骨皆眼见,恨蕊愁花亦心痛。
夜镫草檄百纸空,晓月吹铙万夫閧。玉貌歌来尚战场,金朽丐处均厮从。
从此豪情风雨至,倏忽高歌鬼神送。流黄夺得九张机,织出天衣尽无缝。
李杜韩苏生不再,衮衮群儿空簸弄。放翁诗诀已轻传,清钟谁更敲秋梦。
何日山中住,山中我旧知。茅堂深竹里,螺径夕阳时。
黄蝶穿篱疾,闲云出岫迟。今朝对明镜,愁见发成丝。