忆在匡庐日,秋风八月时。松声虎溪寺,塔影雁门师。
步碧葳蕤径,吟香菡萏池。何当旧泉石,归去洗心脾。
春风吹屧上黄冈,独倚斜阳看武昌。
城郭山川几兴废,只留元佑姓名香。
万里金微道,防秋世不同。
秦城时借寇,汉女岁和戎。
落日吹《杨柳》,沙场恨未穷。
莫收张掖北,复失酒泉东。
天子遑推毂,将军誓挂弓。
黄金装雁辔,白璧饰蛇。
霸气天山雪,边声瀚海风。
死生惟义激,部曲总骁雄。
羌笛回青草,燕歌感白虹。
营开月晕破,战胜贺兰空。
直捣阏氏北,横行沙塞中。
始知魏绛怯,岂说贰师功。
洗甲蒲昌海,扬兵苜蓿峰。
驰归大宛马,一一渥洼龙。
赐邑连京雒,图形列上公。
男儿雪国耻,不在藁街封。
脱屣吴居士,寻君江水遥。云房生夜气,薜牖散春潮。
榻静闻空籁,情高梦九霄。从兹毕灵宝,不赴小山招。
南国来何晚,龙门去未迟。四方无事日,一老是閒时。
天地凭藜杖,风花任酒卮。大臣终体国,去就不嫌疑。
倏哉殇子真千岁,遐矣彭篯只顷时。太始未生吾有我,乾坤却尽子无谁。
达随蝼蚁乌鸢食,谬许鸡蜩蜕伏知。识得邵家元会了,也谁呼酒为天痴。
见苦惜家难赎死,阿翁先见已如神。曾家老母尤能事,自信参儿不杀人。
卜居东住凤麟洲,四面玻璃觉屋浮。日出不知天在水,海空还借地为州。
鲸风拂钓珊瑚槛,蜃月开帘翡翠楼。闻与尊翁纪年岁,石堂曾下几茎筹。
杏花初开红满城,我眠僧房闻雨声。侵朝急起看晴艳,对房两株令眼明。
还宜夜坐了馀兴,静免蜂蝶来纷争。嫣然红粉本富贵,更借月馀添妍清。
青蘋流水未足拟,金莲影度双娉婷。庭空月悄花不语,但觉风过微香生。
老僧看惯不为意,却爱小纸燕脂萦。高斋素壁可长有,不由零落愁人情。
潭潭府第倚山城,故旧何须俟价行。阍吏未知穷措大,相公自识老门生。
餐柈夹供丛谈久,铃阁添香燕坐清。头白归来济时了,义田还复课儿耕。