篱外清阴接药阑,晓风交戛碧琅玕.子猷死后知音少,粉节霜筠谩岁寒。
枉渚映寒林,野航飞鸟急。不见康乐侯,衡门烟际入。
孤舟泛湛水,心法已圜融。诗律期三昩,庵居役二空。
住山须拙斧,阅世任寒蓬。慢着寻幽履,雪泥殊未通。
天问复招魂,无因彻帝阍(hūn)。
岂知千丽句,不敌一谗(chán)言。
屈原写出《天问》《招魂》这样脍炙人口的佳作,却仍无法将他的心意传达至君王面前。
哪里知道再奇丽的诗句,终究抵不过那小人的一句恶意重伤啊!
天问:《天问》为屈原被逐后,见到楚国先王的宗庙以及王室公卿之祠堂,四下游览之后,身体疲惫,于壁画下修养精神,抬头正看到所绘图案,于是在墙壁上书写了文字,以抒发心中的愤懑之情的长篇诗作。招魂:楚辞中一篇独具特色的作品,它是模仿民间招魂习俗写成的,其中又包含作者的思想感情。作者存在争议,一说屈原为“呼唤楚怀王的灵魂回到楚国来”而作;一说宋玉“哀屈原魂魄放佚”,因而作。彻:穿透。阍:宫门。
岂知:哪里知道。敌:抵挡。
圭塘谕德真寿星,斑衣戏舞满中庭。同年笑我雌为甲,上寿看君老复丁。
壶有仙公新授药,厨留长史旧传经。他时若许相依住,愿割西山一半青。
忆昔先生致政时,至今留在十图诗。古来贤达知几早,此日山林问舍迟。
故国衣冠多草莽,中原郡县半旌旗。白云汾水秋风外,目送归鸿有所思。
秋江水多鱼唯唯,海风驱潮葭菼靡。轻舠竞载罛网出,欲向中流截鲂鲤。
巨鳞有神不可获,腾踏波涛脱泥滓。最怜濡沫笭箵间,小白针头尖如指。
钓璜渭叟晚终遇,西塞玄真徵不起。若人自是隐者徒,岂比沙岛渔蛮子。
高髯能画得玄理,涂抹山川游戏耳。千岩万壑堆白云,稍看人家乔木底。
眼中之景何所似,富春泽畔鸬鹚里。两台萧瑟秋风高,脚底滩声荡清泚。
我当扁舟冲雁过,彷佛厓根旧曾舣。自知世外渔者村,只合投竿老烟水。
巨缁未办五十犗,草屩捞虾从此始。
石桥不得往,乌药不寄来。
空令图画里,指点说天台。
英才适用出儒庠,自喜参承绣斧光。粤雪夜寒飞海峤,蛮烟晓霁避风霜。
纻袍清挹芙蓉水,椰椀甘凝荔子浆。北望凤台真捷径,先将文采动遐荒。
时维正月初五日,人在钟山第一峰。石磴轻风随马去,宝珠佳气结飞龙。
四方文物成嘉会,六代京都览旧踪。我亦追随冠盖后,未容归隐抚孤松。