倾盖逢君亦偶然,埙篪今日似当年。仙风宛是金华旧,诗句分明历水传。
故国江山聊徙倚,深灯歌笑屡迁延。相思果许重相见,豫约严装报此缘。
风振苍山海逆流,扁舟未济使人愁。聊把钓竿消永日,溪翁沙鹭共悠悠。
夏鼎象九州,山经有遗载。
空蒙大荒中,杳霭群山会。
炎海积歊蒸,阴幽异明晦。
奔趋各异种,倏忽俄万态。
群伦固殊禀,至理宁一概。
骇者自云惊,生兮孰知怪。
未能识造化,但大披图绘。
不有万物殊,岂知方舆大。
曾闻宋玉宅,每欲到荆州。此地生涯晚,遥悲水国秋。
孤城一柱观,落日九江流。使者虽光彩,青枫远自愁。
病身兀兀意昏昏,急挂东窗避夕矄。
坐看云生还有雨,忽然雨止并无云。
争如天上弄银河,不使鸣榔乱我歌。有酒只邀王母醉,托身明月挂婆娑。
青草桥边船未归,曲川微雨暗荆扉。江村尽日无来往,夫在东皋妇给炊。
仁宗之初公有声,一世懦者闻之惊。
日行古义不顾俗,师事孙子传其经。
扫堂捧杖供贱役,侍师之坐随师行。
质疑问道无敢变,当世始知师与生。
作为文章不徒发,讥切时事排公卿。
俗儒毁誉无所出,乃取过行为讥评。
过于仁义罪固小,矫弊自合违中行。
人皆不及子独过,过者之罪谁为轻。
开编偶诵子诗句,辞气磊落严以清。
吟哦令我不能舍,想见眉宇寒峥嵘。
高风一泯不可见,安得壮士能经营。
惜哉朽骨不可作,徂徕废土知谁耕。
简册林中老蠹鱼,年来穷谪尚耽书。
竹屏风下凭乌几,画作柯山居士图。
清昼行边列校随,貔貅十队拥军麾。青山得云美如画,骏马当路平堪驰。
泉明宝剑悬金甲,风引崇牙飏绣旗。老手十年椎钝极,更来横槊一裁诗。