陈本太姬封,卒以夏姬乱。君臣同宣淫,父子并遘患。
直谏泄冶死,诈忠巫臣窜。郢兵讨少西,昊墟且为县。
呜呼女戎祸,陈祚仅如线。馀波及羊舌,伯石实首难。
我行径株林,怀古一兴叹。流波似当时,惟有城东涣。
小舟眠不得,起坐待潮生。露浅壶觞尽,江澄巾屦清。
沿沙馀鸟迹,隔水递钟声。悄似金山夜,相看月正明。
故人相约碧溪行,风雨何期别恨生。远树白波孤棹没,空林黄叶宿寒轻。
谢公独得东山趣,郑子应惭谷口耕。安得手杯同潦倒,远寻瑶草到蓬瀛。
鸟声四合阴扶疏,江湖散人拜赐初。
此君之子才堕地,一一文采如於菟。
相看又作故时面,乃是秋风箧中扇。
寸阴尺璧定何如,付与尔曹分贵贱。
纷纷郁郁烟结扉,传道老何孙子归。褓中不作婴儿泣,芝兰共见生庭闱。
于公决狱德莫比,今日何公亦如此。掌中送此麒麟儿,不是如来须孔子。
长儿本自长沙得,骥子生孙定奇特。未论玉骨秋水神,闻说已传汤饼色。
乌乌乌,鸣相呼。朝饲雏,暮饲雏。昨日饲雏雏尚小,今日雏飞乌已老。
老乌长日不出飞,众雏反饲衔食归。飞飞不离君家屋,夜后还来屋头宿。
屋中主人千万情,见乌得饲不敢惊。愿归见亲学乌饲,轩不名乌人不愧。
禅帷偶暂辍,经筵时复登。香风韵幽磬,宝幢绚华灯。
音宣心所契,闻洽虑俱澄。愧余沦中品,知师超上乘。
山川初展国图宽,未识龙颜坐不安。
风动白髯旌节下,过时天子御楼看。
相感君臣总泪流,恩深舞蹈不知休。
初从战地来无物,唯奏新添十八州。
催修水殿宴沂公,与别诸侯总不同。
隔月太常先习乐,金书牌纛彩云中。
无人敢夺在先筹,天子门边送与球。
遥索彩箱新样锦,内人舁出马前头。
御马牵来亲自试,珠球到处玉蹄知。
殿头宣赐连催上,未解红缨不敢骑。
老作三公经献寿,临时犹自语差池。
私从班里来长跪,捧上金杯便合仪。
四海无波乞放闲,三封手疏犯龙颜。
他时若有边尘动,不待天书自出山。
胡马悠悠未尽归,玉关犹隔吐蕃旗。
老臣一表求高卧,边事从今欲问谁。
威容难画改频频,眉目分毫恐不真。
有诏别图书阁上,先教粉本定风神。
重赐弓刀内宴回,看人城外满楼台。
君臣不作多时别,收尽边旗当日来。
碧树未黄风露秋,晚云萧瑟乱山愁。千家疏雨催砧杵,两岸残阳入钓舟。
画角吹残人罢市,清尊饮散客登楼。古今回首俱陈迹,唯有溪声日夜流。
乍可望尘迎使者,何堪㩀案箠疲民。济南虽有如渑酒,准拟愁中过一春。