沽垆不为秫无田,小筑开云望大贤。千里结言徒自信,十年称病仗谁怜。
亭亭夕照移函涧,泯泯春流入响泉。霄汉归来仙跸敛,相思长咏考槃篇。
湖海归来一岁除,春风相送出吾庐。昔曾怅望南天雁,今又惊临上国车。
怀土易增游子梦,问津难觅故人书。何时共钓江门月,散发扁舟赏自如。
汉家神箭定天山,烟火相望万里间。契利请盟金匕酒,将军归卧玉门关。云沈老上妖氛断,雪照回中探骑闲。五饵已行王道胜,绝无刁斗至阗颜。
吹角动行人。
喧喧行人起。
笳悲(一作应)马嘶乱。
争渡金(一作黄)河水。
日暮沙漠陲。
战声(一作力战)烟尘里。
尽系名王颈。
归来献(一作报)天子。
语燕匆匆傍曙归,幽人慵起闭柴扉。梦回花坞啼春鸟,人静松窗锁晓霏。
城市意閒青嶂在,交游情澹紫尘违。衰残无事冥搜苦,清对琴床卧翠微。
虑涕拥心用。
夜默发思机。
幽闺溢凉吹。
闲庭满清晖。
紫兰花已歇。
青梧叶方稀。
江上凄海戾。
汉曲惊朔霏。
发斑悟壮晚。
物谢知岁微。
临宵嗟独对。
抚赏怨情违。
踌躇空明月。
惆怅徒深帷。
塞门关外日光微,角怨单于雁驻飞。冲水路从冰解断,逾城人到月明归。燕山腊雪销金甲,秦苑秋风脆锦衣。欲吊昭君倍惆怅,汉家甥舅竟相违。
夜半孤灯涸井傍,童山竭泽世茫茫。马声嘶彻炎风起,不是征人亦断肠!
登山想剑阁,逗浦忆辰阳。飞流如冻雨,夜月似秋霜。
萤翻竞晚热,虫思引秋凉。鸣波如碍石,暗草别兰香。
君不见芳树枝,春花落尽蜂不窥。君不见梁上泥,
秋风始高燕不栖。荡子从军事征战,蛾眉婵娟守空闺。
独宿自然堪下泪,况复时闻鸟夜啼。