离恨挂帆樯,随君远入湘。
飞花荡春影,江水不胜长。
圣母贤王造两朝,个臣风烈屹云霄。江河世局非难挽,箕尾忠魂不可招。
大事能无韩魏国,中枢谁复李文饶?白头弟子披遗墨,相对苍茫泪似潮。
玉貌能堪百感攻?两年不见欻成翁。囊来小册犹三绝,瓮有馀醪且一中。
瀛海即今谁乐土?江天何日不颠风。故山雨露清明近,等是孤儿痛转蓬。
力子治小学,而以通于医。五十守田里,不与金门期。
偶为人海游,想望中兴基。儒术世弗尚,顾被方技知。
维时急变法,二圣方宵衣。宗衮非间平,硕辅无韩琦。
大患讳自养,责效剂和微。传宣无虚晨,赏赉使遝驰。
郭玉之所怖,越人固见几。有庐城西南,爽垲于病宜。
花竹与果蓏,适情兼
宋椠唐钞研汉学,博通何数古晁卿。老来投绂规幽筑,乱后题襟忆旧京。
日月经天宁久晦,龙蛇起陆若为平?千秋落落吾徒事,一水盈盈两地情。
百二昌期见戊申,神孙圣祖两王春。抚绥无外乾坤旧,洗濯重光日月新。
一代讴歌还属启,百年礼乐定先秦。明良千古今朝事,大老何当起海滨。
洛城风雪未开门,空屋僵眠懒谒人。独向岁寒持节操,始知君子不忧贫。
雪满横山晓冷严,华堂帐暖蔽重帘。纵然邑宰来相见,不似当时举孝廉。
英才适用出儒庠,自喜参承绣斧光。粤雪夜寒飞海峤,蛮烟晓霁避风霜。
纻袍清挹芙蓉水,椰椀甘凝荔子浆。北望凤台真捷径,先将文采动遐荒。
石桥不得往,乌药不寄来。
空令图画里,指点说天台。