闻说幽人屋,门前碧玉流。鸭头微映雪,鹈尾浅含秋。
无际述青草,多情纵白鸥。素衣何用染,相对自悠悠。
去年钿醉紫薇楼,有约云间续胜游。此日庆云桥下泊,心期便欲结沧洲。
昔为瑶池侣,飞舞集蓬莱。今作江汉别,风雪一徘徊。
嘶马立未还,行舟路将转。江头暝色深,挥袖依稀见。
秩秩泽宫,有的维鹄。祁祁庶士,于以干禄。
彼鹄斯微,若止若翔。千里之差,起于毫芒。
我矢既直,我弓既良,依于高墉,因我不臧。
高墉伊何,维器与时。视之以心,谁谓鹄微。
李郎良爱我,速行更留行。留行惜将离,稍展信宿诚。
速行肸当归,早涖岁寒盟。两意浑难定,其寔还相成。
廿年已倦游,欲乞扮社灵。刲羊祭大隐,为我辞尘缨。
便向芙容浦,笃老绝送迎。青山肯破例,何难养伯龄。
事不如人意,又复担双簦。双簦解念我,十步九屏营。
似君真清福,古欢杜柴荆。乃怜征夫困,魂梦辗转萦。
游人纵解维,亦为尔怦怦。况有竹湖叟,关注均不轻。
松梧阁下梦,长共枫林青。
镜鸾莫更惜孤鶱,白玉台前已抱孙。冀院君今题凤诰,妇人贵已载鱼轩。
何须出涕悲同穴,政可长歌为鼓盆。夫婿白头无所憾,只求文采赋招魂。
旧家文献石屏翁,楚国高情世所工。捐佩忆曾过澧上,浩歌今望在云中。
色欺翡翠滋清露,香澹蔷薇送好风。可是郎君玉窗里,肯将幽兴出兰丛?
翘摇花,清明时节遍天涯。东阡南陌画轮车,乐游践之同泥沙。
城中多少富豪家,去年不见今年花,慎勿轻贱翘摇花。
一染昙花百念空,净香吹遍古禅风。钩帘燕雨时时过,洗钵鱼波处处通。
鸡有佛缘曾听法,桧因宝界渐成龙。三生谁识苏居士,惟是盐官北寺钟。
蝉外西风风外叶,雁边落日日边云。
诗仙世界无疆场,一片青山共子分。