长松荫层峦,黛色入崖骨。郁为翠雪浮,蒸滃香不歇。
融液作寒泉,飞迸出石窟。不濯软红尘,空山泻明月。
邮舍残灯在,村林鸡唱频。星河吟里晓,川陆望中春。
旧友青云贵,殊乡素发新。悠悠念行计,难更驻征轮。
江岛穷秋木叶稀,月高何处捣寒衣。
苦嗟不见登龙客,此夜悠悠一梦飞。
淳乎淳,没机心。
撮茎草作翳晴药,锻黄丹成红指金。
发汾阳怒骂伤人语恶,中曹源蛊毒刻骨冤深。
扫狐兔露苍鹰牙爪,咬猪狗添老虎精神。
是师真,非师真。
僧繇描不得,阁笔几沉吟。
长裙锦带还留客,广额青娥亦效颦。共惜不成金谷妓,虚令看杀玉车人。
家君昔驻城北隅,夜堂几醉迷归途。是时慕古三琪树,弟也恭敬兄怡愉。
一见欣然动颜色,质类古人多自得。二兄久矣跨鹤飞,故留难弟存矜式。
耒耜还山四十年,江城独到每凄然。丈人与见已垂白,性行只今谁比肩。
忽道称觞四月二,寿比磻溪钓璜事。自惭六十久毵然,始知五福康强冀。
凤毛庭下勤诗书,相烦执酳传芳誉。太丘孝友应难得,城市何人表里闾。
酾酒临江亦壮哉,别离无奈故徘徊。
喜聆乌府文章盛,又见尧天日月开。
万里邮传清誉远,百蛮歌动好官来。
吟边休说梅花老,不是山中宰相才。
通考渊源贵与编,菰芦头白尚怀铅。禀裁纯庙鸿文续,冠序吾皇宝墨鲜。
忆共开涂通筚路,傥留填海看桑田。挂瓢池畔孤吟处,回首觚棱二十年。
一登文石陛,立拜紫泥书。省户方通籍,弦歌想下车。
飞凫来不远,唳鹤听何如。莫作陶彭泽,田园与世疏。
凯风长群物,赤日流正阳。幽居似嚣烦,嘉树亦阴凉。
偶坐方丈间,吾非厌华堂。爱此真不材,保彼千载长。
仰视龙蛇形,屈蟠正苍苍。忽疑翠羽葆,何以居我傍。
吾闻高盖人,专宠来百殃。我独安隐幽,入鸟不乱行。