道旧西樵馆,山尊亦偶同。独邻归草草,不得看诸峰。
送君出洞去,信手闭三关。君有阳和约,一阳来复还。
丈人河上秀,蓟子朔方英。素履终全节,金天独孕精。
留侯无事汉,仲蔚不居城。入粟都随例,褒官自当荣。
寿筵开赤县,真箓授神京。福地通玄极,神仙接岛瀛。
东床分玉液,北斗下金茎。燮理存交酢,调和付太烹。
挥杯邀玉兔,举手揖长庚。月底排鸾驭,云中听凤笙。
过从皆抱朴,招引或篯铿。蔼蔼闻歌至,翩翩倒屣迎。
各酣真率酒,共进太和羹。自有延年诀,谁称介福觥。
诸郎传世德,别驾振家声。何日延三老,如公亦五更。
由来知玉润,应不愧冰清。上寿元平格,遗安乃利贞。
至仁须永命,无事即长生。缕舞纷仙乐,清谣尽胜名。
太湖畴昔吾曾游,东洙西崦入湖陬。小从悬木望缥缈,洞庭云飞天际流。
茆公见我招手迎,惜也欲渡无扁舟。愤将湖水一口汲,喷济万物泽九州。
三十年来抱孤志,时不可得徒淹留。披图宛见蔡氏裔,四时始悟功成休。
高踪已逐鸱夷去,至今芳躅留橘洲。还闻橘洲邻夏湾,一水旁通流玉沟。
两山对峙深门阙,瑞气浮空如蜃楼。橘洲居士称时清,五湖波浪谢五侯。
花开花落记年华,玲珑硕果斜阳收。自非田桑八百之草庐,即为木奴过千头。
居士居士谁与俦?自受天乐无人休,北圃南田游寿乡,一声长啸如鸾凰。
俯视夫差避暑湾,豪华既尽何荒凉!吴王越相俱寂寞,惟有震泽春天三江瀼瀼之流长。
居士有子曰九逵,隐居肯构以肯堂。通籍于今留翰苑,君子福泽殊未央。
乘风飞锡欲与去,令我三十载幽期一日偿。当时请扫茅公坛,分我地亦何伤?
白日静中消,忘言赋解嘲。叶疏犹可幄,云浅亦堪巢。
清拟圣人酒,澹于君子交。悠然无藉在,檐铎听风敲。
曾见王郎海上行,十年重晤凤皇城。消磨花月新诗卷,沉郁风云旧酒兵。
往事欲谈宜痛哭,此生贻误是浮名。尊前豪语劳君记,孤负移山志不成。
清辰采菊东山阳,紫茎绿叶垂幽芳。世人贵薏贱真菊,弃置在野容堪伤。
萧敷艾荣苦迫压,谁复过问荒丘旁?秋霜杀物百卉死,若抱晚节天为彰。
空山无人蔚深秀,正色独得中央黄。流传伪种世竞采,柴色夺正工时妆。
此花隐逸应鲜识,山中开并神芝光。我生于时得秋气,独寡时好成清狂。
黄金照耀忽满谷,采撷宁使英华藏。度阡越陌野则获,烟萸露柏珍同囊。
贵之为宝贱则草,齐东野语非吾诳。要之摧折世俗手,毋如老死荒山荒。
吁嗟乎!故园有菊看不得,开傍战场空太息。采花酿酒强作欢,共保风尘好颜色。
冷雨横天八月来,黑云来往赤云开。浔阳李白何如此,宋玉悲秋未是哀。
紫阁峰西清渭东,野烟深处夕阳中。风荷老叶萧条绿,
水蓼残花寂寞红。我厌宦游君失意,可怜秋思两心同。
古人唱歌兼唱情,今人唱歌唯唱声。
欲说向君君不会,试将此语问杨琼。