江上归来即定巢,墙阴野竹破新梢。
有人问字时相过,无事观书手自抄。
世熊十年多客梦,月明千里少朋交。
茅斋亦有秋崖藁,留与青山作解嘲。
小谢曾临郡,山应自识诗。
空余春草梦,无复敬亭碑。
暝色如相觅,秋云不受吹。
买鱼寻宿处,烟水有茅茨。
过江诸老尽风流,煞有佳娱竟未酬。杯滑酿成千古恨,角寒吹老一城秋。
蟹初上簖诗仍隽,燕已还家客自愁。渔父不知兴废事,月明多在荻花洲。
向夕阳燄息,赤道收热风。高台旷登眺,疏星缀圆穹。
团团海上月,涌出东山东。山海浩一色,凉波碧濛濛。
光华变云气,缤纷间青红。坐对开心颜,不辞清尊空。
谁家双玉笛,吹月高城中。同唱苏仙词,旷代情为钟。
栖乌若相答,哑哑啼烟丛。把酒怀古人,今月仍古同。
下界劫尘灰,不到广寒宫。欲归访嫦娥,安得桥如虹!
醉看群宾散,斜月西岩钟。
百砚斋中十二方,买从京口压归航。汉碑周鼓留残篆,珍重流传古揭阳。
清晨蒙菜把,常荷地主恩。守者愆实数,略有其名存。
苦苣刺如针,马齿叶亦繁。青青嘉蔬色,埋没在中园。
园吏未足怪,世事固堪论。呜呼战伐久,荆棘暗长原。
乃知苦苣辈,倾夺蕙草根。小人塞道路,为态何喧喧。
又如马齿盛,气拥葵荏昏。点染不易虞,丝麻杂罗纨。
一经器物内,永挂粗刺痕。志士采紫芝,放歌避戎轩。
畦丁负笼至,感动百虑端。
山川望吴越,风雨到金陵。佳丽宁销歇,豪华几代兴。
江云开晓霁,岭树入秋澄。天府元堪据,皇都旧所仍。
凤凰真气绕,鳷鹊瑞烟腾。吴苑花如锦,秦淮酒似渑。
六朝功未一,千里志先矜。结绮歌声续,临春乐事增。
龙蟠天自险,虎踞地堪乘。霸业如川逝,王图与日升。
高皇秉神武,真主协英称。汉帝为天授,胡元自土崩。
安攘随近远,三五直咸登。卜洛符周历,两都业并弘。
曹公奸黠世无双,玄德雄才肯见容。谁把荆州资霸业,一朝云雨起蛟龙。
数株当户绿交加,徙倚前荣见早霞。忽有㝛禽惊起语,露梢飞落石榴花。
豪家辟池馆,千金买猿鹤。青衣职糇粮,雕笼涂粉雘。
客有芝田生,飞佩风前落。清类春水鸥,奋若秋天鹗。
偶触虞罗机,遂失云松乐。翻怀丁令威,流睇青山郭。
不乘卫公轩,讵中唐帝缴。沧海几扬尘,丘陵或为壑。
主翁载驰驱,高情渐衰薄。俄然忧患来,难以谈笑却。
玉帛奚足云,繁华顿成昨。宗族永参商,妻孥苦凌虐。
出狱携敝裘,徙边无远橐。而汝混刍豢,编名从寄泊。
铩翮并州刀,惊梦周庐柝。长鸣聊自悲,俛啄亦云作。
虽愁蕙帐空,莫厌鸡群恶。念彼远行人,视此更离索。
泪落返哺乌,愁对青城雀。安能招汝游,吹笙上寥廓。