登勾曲兮常良,揽薜带兮筠裳。絷白驹兮空谷,葆九凤兮扶桑。
汎光风兮既零雨,水浅浅兮石楚楚。望夫君兮不来,怅清风兮日将暮。
老来正赖君医我,客里那知我哭君。人世百年修短定,江城一日死生分。
锦帆泾上谁家屋,龙井庄前处士坟。魂魄东西招不得,杏花村落雨纷纷。
酒是古明镜,辗开小人心。醉见异举止,醉闻异声音。
酒功如此多,酒屈亦以深。罪人免罪酒,如此可为箴。
忆昔开元日,承平事胜游。贵妃专宠幸,天子富春秋。
月白霓裳殿,风干羯鼓楼。斗鸡花蔽膝,骑马玉搔头。
绣毂千门妓,金鞍万户侯。薄云欹雀扇,轻雪犯貂裘。
过客闻韶濩,居人识冕旒。气和春不觉,烟暖霁难收。
涩浪和琼甃,晴阳上彩斿。卷衣轻鬓懒,窥镜澹蛾羞。
屏掩芙蓉帐,帘褰玳瑁钩。重瞳分渭曲,纤手指神州。
御案迷萱草,天袍妒石榴。深岩藏浴凤,鲜隰媚潜虬。
不料邯郸虱,俄成即墨牛。剑锋挥太皞,旗焰拂蚩尤。
内嬖陪行在,孤臣预坐筹。瑶簪遗翡翠,霜仗驻骅骝。
艳笑双飞断,香魂一哭休。早梅悲蜀道,高树隔昭丘。
朱阁重霄近,苍崖万古愁。至今汤殿水,呜咽县前流。
五月桑梯傍屋斜,蚕丝抽尽响缫车。长腰红女誇身手,织作还兼吉贝花。
入关不守旧山河,汉用张良作网罗。垓下不知兵已合,夜深方讶楚人多。
江流不动月西沈,南北行人万里心。
况是相逢雁天夕,星河寥落水云深。
骈拇不碍履,枝指不害持。
两者各自适,意其天所为。
決之足反蹇,齕之手反萎。
万物固有命,劝君休说醫。
微尘寄人世,起灭海沤幻。去来相系著,爱根不可铲。
纷纷已陈迹,空花驻流盼。先生妙吟理,无厚入有间。
隐几见江湖,垂白话童丱。赓续至四五,百琲叠如串。
吁嗟东海尘,今识言非谩。沈沈虞渊日,宁止桑榆晏。
他日陶潜诗,甲子更堪辨。
廌青山堂邻涧阿,应门白沙连碧莎。乱山寒食落花路,返照风磴樵人歌。
古意萧然未泯灭,春华好在毋蹉跎。郤超远趣不易得,寂寂剡溪今若何。