吴会江山已厌看,梦随猿鹤共清欢。海风不借归帆便,雨雪偏于行路难。
日暮扣门林屋静,天寒劝我酒杯乾。还家恰恰当除夜,好办椒花颂履端。
乡人极口誇吾友,誇道新来葺妙居。东晋风流千载后,南窗潇洒数椽馀。
无肠可著犹贪酒,有眼能看肯废书。记取鲁人学柳下,不须辞米赋归欤。
格外缀清诗,诗名独得知。闲居公道日,醉卧牡丹时。海鸟和涛望,山僧带雪期。仍闻称处士,圣主肯相违。
章台杜牧之,长安孟东野。
忆君飞笔时,何处木兰下。
一啜道场羹,锵佩披鹤
为厌繁华爱好山,幽栖赢得此身閒。生平已足林泉兴,留取高名满世间。
万井苍凉欲曙天,禁钟声断佩声联。云浮玉辇霞裾降,风动金莲宝炬然。
四国龙飞清穆世,群工虎拜太平年。吾王不倦宵衣念,国祚遥知永永传。
东风去岁识雄州,山寺重逢今日游。芳草烟深迎白鹿,射堂春暖访丹丘。
云封涧壑旌幢湿,雨宿林花梦寐幽。想忆旧题应有赋,不妨添记石西楼。
去年黄花开,共赏重阳节。高堂传萸觞,兄弟同欢色。
今年复重阳,弟兮竟何适。光阴瞬息间,世事幽明隔。
有酒不见君,使我肝肠裂。对酒歌且哀,歌竟泪亦竭。
边烽久不息,戍鼓何鼟鼟。
五月无青草,滂沱流断冰。
胡儿昧形胜,汉骑恣凭陵。
出号朔风起,受降沙垒崩。
楼烦已纳款,天意口威稜。
归佩封侯印,喧然世所称。