衡储计重乏良筹,忝奉宸章督两州。恩诏悯荒宽国赋,私心藉解为民忧。
自怜弱植多离索,幸接时髦共晏游。四教未遑频请益,萍踪又逐水东流。
乾坤重辟八荒春,何事中间有末臣。
南粤一隅先汉地,阳樊数世有周民。
山川惯识旌旗影,道路长愁士马尘。
闻说讨平归奏凯,剩俘女子载珠珍。
悲愤无因吁帝门,神州摇落似荒村。愁看大地千年劫,坐听灵潮万里喧。
辽海乘槎真浪迹,新亭洒泪寄狂魂。高秋风雨横江去,莫问擎天有柱存。
广州园官进渴水,天风夏熟宜濛子。百花酝作甘露浆,南国烹成赤龙髓。
棕榈亭高内撤餐,梧桐井压沧江乾。柏观金茎擎未湿,蓝桥玉臼捣空寒。
小罂封出香覆锦,古鼎贡馀声撼寝。酒客心情辟酒兵,茶僧手段侵茶品。
阿瞒口酸那得梅,茂陵肺消谁赐杯。液夺胡酥有气味,波凝海椹无尘埃。
向来暑殿评汤物,沉木紫苏闻第一。
雨势正漫漫,空阶滴未残。
重阳连地暗,爽气逼人寒。
柱礎因云润,池鱼得水懽。
晓畦蔬甲绽,夜枕瓦声乾。
乱片飞林箨,衰红泣砌兰。
前溪有归客,清思发毫端。
陇使殷勤寄折枝,冰人犹带故人诗。楸枰有著花频落,棐几无尘影倒移。
香透吟魂窗蝶绕,愁凝妆额镜鸾知。多情莫厌春无赖,看到青青子结时。
飞锡寻师滦水头,胡尘不傍朔云浮。肇林觉树谁先植,宦海慈航尔独修。
一别谼中兰若隔,重来塞外雨花收。南归执法应相问,半席他时为我留。
川原望不极,愁思满归襟。云蔽长安目,水流湘浦心。
颓阳灭远树,积雪明寒岑。醉起海月照,行歌入雾林。
合沓牵数峰,奔地镇平楚。
中间最高顶,髣髴接天语。
黄鹤高楼已捶碎,黄鹤仙人无所依。黄鹤上天诉玉帝,
却放黄鹤江南归。神明太守再雕饰,新图粉壁还芳菲。
一州笑我为狂客,少年往往来相讥。君平帘下谁家子,
云是辽东丁令威。作诗调我惊逸兴,白云绕笔窗前飞。
待取明朝酒醒罢,与君烂漫寻春晖。