一自狂歌有去舟,陇云巴月溯河流。剑光远射峨眉雪,客思閒消鹦鹉洲。
乡国又逢听雨夜,天涯重忆寄书秋。征衫尚带闻猿泪,笑拂风尘季子裘。
雨放凉飙晚复晴,小窗人亦共秋清。月华网在蛛丝上,错认疏帘挂水晶。
雨放凉飚晚复晴,小窗人亦共秋清。
月华纲在蛛丝上,错认疏帘挂水晶。
颇怯南歊恋朔空,未知歧路即西东。蚴虬螭断滩中石,璀璨砂希岭上枫。
晏岁何堪层嶂别,早餐略耐几竿风。故人踯躅炎云外,我自加裘忆尔同。
春时节。昨朝似雨今朝雪。今朝雪。半春残暖,竞成抛撇。
销魂不待君先说。凄凄痛还如咽。还如咽。旧恩新宠,晓云流月。
大地万宝藏,玄冥不敢私。抉开青玉罅,浑浑流珠玑。
轻明疑夜光,洁白真摩尼。风吹忽脱串,日射俄生辉。
有时如少靳,觱沸却累累。风色媚一川,老蚌初未知。
君看一日间,巧历所不赀。游人随意满,不畀乾没儿。
吾谓历下城,繁华富瑰奇。贪夫死专利,帝意怜其痴。
故露连城珍,可玩不可几。若曰天壤间,所遇皆汝资。
何必秘箧笥,自贻伊瑕疵。诗成一大笑,臆说量天机。
落叶空庭扑面飞,一镫如豆换征衣。百三十日岁云暮,万五千人吾曰归。
长吏继庖空仆仆,老兵劝酒转依依。重衾无限萧闲梦,犹绕江屯铁甲围。
画舸欲南归,江亭且留宴。日暮湖上云,萧萧若流霰。
昨夜相知者,明发不可见。惆怅西北风,高帆为谁扇。
花边记得相逢处,依旧夕阳斜。空怜一段,青山流水,剩却嗟呀。
恍然人在,湘裙拂柳,宫袖飞花。别离天远,寒烟红树,暮雨朝霞。
公馀谁解憩劳生,不动天机性自灵。道骨对山尤更好,梦魂闻雨易为醒。
谩抛芽雪归仙鼎,只把筌蹄看圣经。还顾一源无去住,双梧惟有翠盈庭。