屋外山围逼晚苍,步随閒意老身凉。雨收犹自吹残点,湿起池荷一阵香。
尘俗自尘俗,幽奇自幽奇。竞渡殊污人,正尔无所之。
城隅白云堆,涌出灵山诗。不可磨灭者,天欲铸伟辞。
是大有佳趣,岂问庾元规。举扇勿障风,吾与子同归。
每恨沙坑远,十年才两过。閒人身则尔,君子意如何。
古井无惊浪,乔林不改柯。留连因缱绻,踯躅为婆娑。
雪观碧云合,檐花带女萝。磬清收梵呗,香净入禅那。
粥饭门房少,经斋城市多。幽人邻近住,取次一相过。
春风过柳绿如缲,晴日烝红出小桃。
池暖水香鱼出处,一环清浪涌亭皋。
春雪堕如筛,浑家醉不知。泥留虎斗迹,愁杀路傍儿。
武陵山下朝买船,风吹宿雾山花鲜。
万家笑语横青天,绮窗罗暮舞婵娟。
小鬟折花叩船舷,玉琖写酒酬金钱。
朱梦飞动浮云巘,天外筦箫来宛转。
断桥人行夕阳路,楼观琉璃影中见。
酡颜未分骅骝催,烛人坐客犹徘徊。
岂知阊阖门边住,春尽不见芳菲开。
日月纷纷车走坂,少年意气何由挽。
洞庭浪与天地白,尘昏万里东浮眼。
黑貂裘敝归几时,相见绿树啼黄鹂。
荣华俯仰忧患随,命驾吾与高人期。
冉冉春行暮,菲菲物竞华。
莺犹求旧友,雁不背贫家。
室有贤人酒,门无长者车。
醉眠聊自适,归梦到天涯。
新春十日雨,雨晴门始开。
静看苍苔纹,莫上人衣来。
晴明山鸟百般催,不待桃花一半开。
雨後绿阴空绕舍,总将春色付莓苔。