名山主簿实堪愁,难咬他家大骨头。
米纳功南钱纳府,只看江面水东流。
千年埋没竟何为,变化宜将万物齐。
安得风胡借方便,铸成神剑斩鲸鲵。
满纸飞腾墨彩新,谁知作者性情真。寻常字亦饶生气,忠孝诗难索解人。
一代风骚多寄托,十分沈实见精神。随园毕竟耽游戏,不及东川老史臣。
锄田当日午,汗滴禾下土。谁念盘中餐,粒粒皆辛苦。
贫女低眉十六七,茅屋西风怨斜日。祇将翠袖度荒寒,未许铅华污天质。
向来众女总怜渠,性格矜高为识书。易得河清难一笑,盛年不偶欲何如?
久忆观沧海,喜君语罗浮。浮从会稽来,与罗相献酬。
谁欲通两山,铁桥跨山头。笙箫响瑶台,佛仙栖石楼。
灵光烛商舶,七星被林幽。飞泉难悉名,异草香气柔。
危峰聚白鹿,深坞眠青牛。葛洪安期生,遗踪尚绸缪。
攀巅瞰海水,湛碧才一瓯。不见波涛翻,飓风驾龙虬。
又云朱明天,飘然落遐陬。方广吞五岳,盘纡临十洲。
不得预封禅,自起烟云羞。此理固莫测,胜境输君游。
君语洗我耳,我诗莹君眸。罗浮杳何许,为我商声讴。
秋浦多白猿,超腾若飞雪。牵引条上儿,饮弄水中月。
江祖一片石,青天扫画屏。题诗留万古,绿字锦苔生。
秋浦猿夜愁,黄山堪白头。清溪非陇水,翻作断肠流。
欲去不得去,薄游成久游。何年是归日,雨泪下孤舟。
玄质团团玉不如,翠钿小切试昆吾。文园病酒文君老,盍荐芳甘瀹道腴。