喻郎一室苦竹里,南浦流云润湘几。图书以外无长物,仅堪容膝而已矣。
此膝一屈不复伸,无论其下无黄金。坐处须穿幼安榻,抱时但咏梁甫吟。
羡尔尚有腹便便,坦之不肯作杯桊。羡尔双肱力翘关,曲之可诣羲皇前。
但令此肱此腹安此膝,劝尔百年长一室。不见净名居士方丈间,千坐莲花千佛日。
南阳少妇道人装,皂纱蒙紒白帢方。口诵弥陀数声佛,手赍玄帝一瓣香。
有女求如南海相,生儿早作绣衣郎。堆箱越织重重锦,拄栋吴粳粒粒霜。
孔雀缠枝双到老,芝兰长砌玉成行。是时玄帝征魔返,十万黑帜摩空翔。
覆额难晞九阳发,徒跣长瘃修罗霜。人间福地有如此,明日幡然辞上苍。
即劝弥陀亦还俗,毋烦接引向西方。
六一居士迹不到,千古人呼六一泉。争信碧山茅学士,十年中夜枕泉眠。
读罢新诗涕暗垂,朱帘愁对月如圭。自来天上无知己,虚怨庭前玉树枝。
主人晚入皇城宿,问客裴回何所须。
池月幸闲无用处,今宵能借客游无。
使君五马且踟蹰,马上能听绝句无。
每过桑间试留意,何妨后代有罗敷。
都亭尊酒别,秋叶照离筵。菊绽燕台下,松哦越峤前。
孤航冲雨雪,短剑拂星躔。咫尺徵贤诏,黄金汉殿前。
岂谓江南别,心如塞上行。苦云摇阵色,乱木搅秋声。周谷雨未散,汉河流尚横。春司迟尔策,方用静妖兵。
驷马高车亦可誇,箪瓢陋巷足生涯。自从任运无心后,楚越方知是一家。
命拙躬耕逢歉岁,旋营水菽度晨昏。
晴天田舍禾归窖,腊日山家酒满盆。
护竹短墙修复坏,浇花小井汲来浑。
早知不是封侯相,蓑笠何因肯出村。