老懒开编早欠伸,强搔短发照青荧。齑盐二十年前梦,尚想长廊撼夜铃。
三万里河东入海,万千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
年年睡债苦相关,好梦长随苦角残。
作意归来偿宿负,透窗遮莫已三竿。
从来好境遍人间,无奈劳生自欠闲。
江近时时吹白雨,楼高面面看青山。
歌声哀怨传三硖,行色凄凉带百蛮。
流落爱君心未已,梦魂犹缀紫宸班。
读书四更灯欲尽,胸中太华蟠千仞。
仰呼青天那得闻,穷到白头犹自信。
策名委质本为国,岂但空取黄金印。
故都即今不忍说,空宫夜夜飞秋磷。
士初许身辈稷契,岁晚所立惭廉蔺,正看愤切诡成功,已复雍容托观衅。
虽然知人要未易,讵可例轻天下士。
君不见长松卧壑困风霜,时来屹立扶明堂。
文能换骨馀无法,学但穷源自不疑。齿豁头童方悟此,乃翁见事可怜迟。
一夕山阴道,真成白玉京。
衰残失壮观,拥被听窗声。
丈夫孰能穷,吐气成虹霓。
酿酒东海乾,累麴南山齐。
平生搴旗手,头白归扶犁。
谁知蓬窗梦,中有铁马嘶?何当受诏出,函谷封丸泥,筑城天山北,开府萧关西,万里扫尘烟,三边无鼓鼙。
此意恐不遂,月明号荒鸡。
得道如良贾,深藏要若无。
冶金宁辄跃?韫玉忌轻沽。
儒术今方裂,吾家学本孤。
汝曹能念此,努力共枝梧。
文能换骨余无法,学但穷源自不疑。
齿豁头童方悟此,乃翁见事可怜迟!