亭亭新阁成,风景益鲜明。石尽太湖色,水多湘渚声。
翠筠和粉长,零露逐荷倾。时倚高窗望,幽寻小径行。
林疏看鸟语,池近识鱼情。政暇招闲客,唯将酒送迎。
疋马都门外,含愁暂送君。离觞倾暮雨,征雁度寒云。
自是交情重,那堪客路分。青山回首处,惆怅又离群。
都门晓送客,酒尽动愁颜。一见复相别,孤舟何处还。
黄花秋满目,绿水远连山。回首空惆怅,金台落照间。
叹息复叹息,叹息长书空。杀贼五年无寸功,今者又送君从戎。
七星战袍衬金甲,三山尖帽飘猩红。牙旂晓发玉花骢,猛士双剑立西东。
爷娘妻子不用哭,上马更劝黄金钟。黄金钟,琥珀浓,豪气千尺摇晴虹。
明日军门揖主将,论军未可皆雷同。安成之寇容易攻,庐陵凋弊遗民穷。
自非奇谋决擒纵,烦费日久谁当供?君家伯仲尽少年,正好变化扳飞龙。
颇闻幕府多才雄,为我问信毋匆匆。我有大羽箭,不杀南飞鸿。
要如鲁仲连,系书射入聊城中。祇缘骨相不受封,不如扁舟归去长伴沧浪翁。
出山成北首,重去结茅庐。移石修废井,扫龛盛旧书。
开田留杏树,分洞与僧居。长在幽峰里,樵人见亦疏。
勋名尽得国家传,退狎琴僧与酒仙。还带郡符经几处,
暂辞台座已三年。留司未到龙楼下,拜表长怀玉案前。
秋日出城伊水好,领谁相逐上闲船。
二年流落大梁城,每送君归即有情。别路算来成底事,
旧游言著似前生。苑荒懒认词人会,门在空怜烈士名。
至竟男儿分应定,不须惆怅谷中莺。
三年三晋地,腊尽复春宵。忽讶年华改,兼悲故国遥。
文章惭往哲,出处愧清朝。把酒疏灯下,君来慰寂寥。
关门从此别,对酒各沾衣。芳草临岐路,千山向夕晖。
交情惟汝在,世事与心违。后会知何地,休令音信稀。
一毡西入太行云,把酒都城此送君。每向尘埃悲吏役,却因庠序羡人文。
门临上党千峰绕,马过浮桥二水分。大父昔年曾作宰,祠堂香火正氤氲。