树与山同黑,声喧瓦欲飞。
雷行无蚓喙,电起更萤辉。
小市收灯早,荒城击檄稀。
平生听雨意,终恐壮心违。
庾郎十饭九不肉,家无斗储饭不足。穷儿朝来忽乍富,墙下千罂俱有粟。
只今锦烂花争妍,想见云翻釜初熟。一饮醍醐生玉池,再饮沆瀣充朝饥。
味虽似淡中实美,暖能扶老甘归脾。黄粱岁割一万斛,谩饲谷伯如猪肥。
君不见蛾眉仙人家海涯,自种紫芋羹蹲鸱。尚说人间无此味,天酥酡固不可知。
愿借东坡玉糁句,题作此窗罂粟诗。
黄门急诏下,趣封南郡王。鸾辂俨且深,班剑列成行。
建以左纛旆,树以羽葆幢。骨肉厚恩义,门户生辉光。
分封得大国,四境弥土疆。那知以嫌猜,将身触嗔怒。
徵我还上都,令我不得住。夺我封侯印,被我五两组。
低头屏气息,对客不敢语。红窗昏夜灯,白泪堕秋雨。
郁郁两大树,依依近墙宇。鸦鸦枝上啼,腷腷振两羽。
沉沉夜未央,紞紞方三鼓。侍儿闻之喜,揽衣中夜起。
起敲斋閤门,秉烛具肴旨。再拜前致词,灵乌未可鄙。
吾闻乌夜啼,霈泽覃万里。杲杲方平旦,使者已在门。
官家有诏书,为君敦厚恩。旧愤知己释,徙封意增勤。
客有鲍书记,当代称能文。命作啼乌曲,乐府传清芬。
人生欲富贵,生身恨不早。富贵岂不好,危机亦难蹈。
古来兄弟间,生死在一朝。煮豆然豆豆叶焦,灵乌莫厌声哓哓。
别时江上草离离,相见寒枝欲放梅。目送征鸿天外去,梦惊烟棹雪中来。
青云谁料未十里,白发政须同一杯。老日相逢能有几,春花欲动莫先回。
此夜章江月,无端照独舟。人生真梗泛,岁暮且帆游。
腊逼寒灯焰,波吞霁雪流。坐吟风雁起,渔笛满前洲。
三年牧夷邵,万里竟归舟。瘴离程番雨,雪乘江汉流。
琴书顿县邑,五马向山楼。棠树苗民种,清阴应旧州。
轩冕兮巍峨,公之进兮,群龙委蛇。公今何所兮,南山岧峣。
谁与公兮,逍遥。南山何有兮,其云油油。出覆四海兮,归抱一丘。
公朝攀兮,暮与游。徜徉宇内兮,复安求。绿桂兮丹阿,公游兮酒歌。
幅巾兮鹭羽,婆娑兮公舞。寿且康兮,慰我民望兮。
大禹曰咨咨太康,女何乐于田,十旬弗返。百姓离逖,女厥绪用殄。
洛汭汤汤,流于冀方。曷归曷归,我心忧伤。
大禹曰咨咨太康,敬哉有土母,荼毒下民。母曰民小,母我崇尊。
天自我民明威。
大禹曰咨咨太康,天命难忱,慎德者昌。维帝克堪,奄有万方。
乃罔攸序,上帝殛罚女。
大禹曰姿咨太康,母游于盘,母荒于田。母小人是庸,嗜货靡不颠。
母曰予一人,天下予何,天方降尔瘥。
大禹曰咨咨太康,彼曰不臧,是谋是从。此曰既经,寔戾是戕。
不念尔祖,独不念尔土。呜呼敬哉敬哉,天罔私骘女。
黄扉通内阁,左顺切文华。密勿君臣契,尊崇礼数加。
词头存故事,国体与宣麻。奏绝铜函密,封非墨敕斜。
四门钦舜辟,只日鄙唐邪。乾断人心协,风淳主德遐。
万方咸就日,六合迥为家。司马元牛走,卧龙曾兔罝。
吹嘘振羽翮,变化奋泥沙。邦计思刘宴,兵谋愧左车。
分番春扣闼,捧牍晚归衙。影拂垂城草,香携出苑花。
雠经违白虎,投笔困青蛇。每忆仙池凤,私惭省树鸦。
拘羁那有适,追琢冀无瑕。不忍醒为醉,胡由玉倚葭。
圣朝巢父耳,荒里邵平瓜。稔抱丘园欲,私祈纪运嘉。
鸣文极燕许,熙载老姬牙。帝泽川归海,浮云莫蔽遮。
梁城积滞心烦婪,遥忆西峰怀汉南。绝顶营居只自住,缘崖扪葛与谁参。
北冈雪盛虚多阻,南涧湍回今有潭。更极扶桑长影接,巳偏弱水碧波涵。
猿啼虎啸虽颇聒,窈曲丛篁非可探。转盻红轮忽西没,劝君福地且投簪。