秦王日凶慝,豪杰争共亡。信亦胡为者,剑歌从项梁。
项羽不能用,脱身归汉王。道契君臣合,时来名位彰。
北讨燕承命,东驱楚绝粮。斩龙堰濉水,擒豹熸夏阳。
功成享天禄,建旗还南昌。千金答漂母,百钱酬下乡。
吉凶成纠缠,倚伏难预详。弓藏狡兔尽,慷慨念心伤。
扶疏碧树想吾庐,近隔清江几舍余。
少听光风吹剩水,未妨萧寺曝新书。
小结幽亭倚大江,万竿深处听飞泷。横琴试鼓湘妃怨,彷佛鸣珂过北窗。
君不闻渤海之东几万里,大壑之下深无底。五山上下随波摇,巨鳌戴之始列峙。
龙伯大人太无聊,举足一钓连六鳌。六鳌移住关山下,擎出仙山万仞高。
仙山万仞表灵胜,峰峦奇绝非人境。丹炉一秘几千秋,时出白云相掩映。
中有仙人学驻颜,曾为云云施人寰。鳌柱大明擎日月,功成拂衣归故山。
只今秋风渐长秋山蕨,丹枫白云几起忽。西母时传周穆谣,居人但解自怡悦。
白云岁岁自鳌峰,圣朝何用侈登封。老相未教云卧稳,更看风雨促从龙。
有美人兮天之涯,食兰菊兮服锦衣,
披琼简兮规天维。隔昆丘之遐阻兮,
限弱水之漫瀰。曾故人之莫吾知兮,
旷千载而不归。岁冉冉其将莫兮,
俨吾驾而不可以徒回。几逍遥於山阿,
思夫君於式微。
阳春催物态,清暇养天和。求外于情薄,陶真所得多。
梅苞新烂漫,松影旧婆娑。此日衔杯乐,何如鼓腹歌。
白首萧条居汉浦,清吟编集号檀溪。有人收拾应如玉,
无主知音只似泥。入理半同黄叶句,遣怀多拟碧云题。
犹能为我相思在,千里封来梦泽西。
潇湘曾宿话诗评,荆楚连秋阻野情。金锡罢游双鬓白,
铁盂终守一斋清。篇章老欲齐高手,风月闲思到极精。
南望山门石何处,沧浪云梦浸天横。
蓬莱滩,急湍漰湃乱石巉。乱石巉,中央宛有蓬莱山。
两山夹流势未已,蓬莱小山还自美。何岁飞来三岛云,峥嵘故向中流峙。
翠色纷披四面开,雪涛汹涌六月来。赤松王乔自徙倚,烟霞缥渺清虚台。
天工韬奇岂多得,火食肉夫原不识。至人随地即蓬瀛,指点迷途到南极。
翩然拂袖我欲归,山光水色春姿回。空中旧侣抚掌待,云軿鹤驾还相催。
行复止,题诗为谢鲁男子,天路悠悠聊尔尔。
暑服宜秋著,清琴入夜弹。人情皆向菊,风意欲摧兰。
岁稔贫心泰,天凉病体安。相逢取次第,却甚少年欢。