岁在彊梧大渊献,独蛰衡门悲逝景。疟鬼胡为苦见雠,使我枯肠益悽哽。
初疑筋骸稍钳束,引臂嘘呵绝驰骋。须臾颤掉力弗禁,齿牙下上声相并。
蒙戎虽有狐裘温,
卧来扶不起,唯向主人嘶。
惆怅东郊道,秋来雨作泥。
老马一觉卧睡醒来,却发现自己无论怎样扶着身旁的围栏都站不起来,只有向主人发出一声声的嘶叫。
想到东边郊区的道路,现在正是秋天,下雨的时候,雨点落在泥里,与之融为一体,也就成为了泥。这时一种惆怅油然而生。
同流宜斗修行,斗把刚摧挫。斗降心,忘酒色财气人我。斗不还乡,时时斗,悟清清贫逍遥,放慵闲过。斗要成功果。斗没纤尘,斗进长生真火。斗炼七返九,还灿烂丹颗。斗起慈悲常常似,斗无争,斗早得携云朵
汉室中微竹生马,先生一尉何卑下。天门九重呼不闻,避时乃作居山者。
朅来山间药道成,云轺高举风驭轻。大溪之南古坛在,空山落日秋蝉鸣。
我寓其邻喜清旷,时来送眼风烟上。遗丹存亡今不知,痴人且啖坛中泥。
烛跋荧荧照酒明,故人相对说平生。
差池何止三年别,老大难忘一举名。
残夜池塘分月色,绕门杨柳度秋声。
不辞笔砚酬嘉会,去住江湖各有程。
逝者何由见,中人未达情。马无生角望,猿有断肠鸣。
去伴投遐徼,来随梦险程。四年巴养育,万里硖回萦。
病是他乡染,魂应远处惊。山魈邪乱逼,沙虱毒潜婴。
母约看宁辨,余慵疗不精。欲寻方次第,俄值疾充盈。
灯火徒相守,香花只浪擎。莲初开月梵,蕣已落朝荣。
魄散云将尽,形全玉尚莹。空垂两行血,深送一枝琼。
秘祝休巫觋,安眠放使令。旧衣和箧施,残药满瓯倾。
乳媪闲于社,医僧婗似酲。悯渠身觉剩,讶佛力难争。
骑竹痴犹子,牵车小外甥。等长迷过影,遥戏误啼声。
涴纸伤馀画,扶床念试行。独留呵面镜,谁弄倚墙筝。
忆昨工言语,怜初妙长成。撩风妒鹦舌,凌露触兰英。
翠凤舆真女,红蕖捧化生。只忧嫌五浊,终恐向三清。
宿恶诸荤味,悬知众物名。环从枯树得,经认宝函盛。
愠怒偏憎数,分张雅爱平。最怜贪栗妹,频救懒书兄。
为占娇饶分,良多眷恋诚。别常回面泣,归定出门迎。
解怪还家晚,长将远信呈。说人偷罪过,要我抱纵横。
腾蹋游江舫,攀缘看乐棚。和蛮歌字拗,学妓舞腰轻。
迢递离荒服,提携到近京。未容夸伎俩,唯恨枉聪明。
往绪心千结,新丝鬓百茎。暗窗风报晓,秋幌雨闻更。
败槿萧疏馆,衰杨破坏城。此中临老泪,仍自哭孩婴。
平生为雪牵诗兴,今日无诗奈雪何。净几翻书拥炉读,冷斋呵砚带冰磨。
寒江独钓句思柳,银海光摇人忆坡。欲两三杯贺丰岁,却忧疆埸正干戈。
最忆高常侍,生平乐事饶。千金求騄駬,十院贮红绡。
古迹留三代,新声和六朝。湖头明月满,无夜不吹箫。
百万曾提阃外兵,君王西北问长城。埋轮疏上豺狼避,横槊诗成虎豹惊。
川入大非晨按垒,河当无定夜移营。雕弧白马翩翩去,尽遣降王款帝京。
佛郎献马真龙种,六尺之高脩倍之。图画当今属周朗,歌诗传昔敕奚斯。
空闻市骨千金直,不羡穷荒八骏驰。有客新来闻此事,与君何惜滞明时。