洞庭之潴八百里,摇星簸日无时已。蛟妖蜃怪族各殊,琐碎讵敢窥神鲤。
曲陵屃屃巨背高,大帜炜炜朱鬐骚。金鳞六六足百劫,珍目两两横波涛。
负舟一听轩辕乐,再驾湘妃返南国。还从汨水葬灵均,自是悠然无底壑。
此物神奇亦相世,得符麟凤称嘉瑞。楼船绣斧撼天来,瞥见乃在春湖澨。
丹青鱍鱍光芒动,画工那许知神用。满堂宾客但咄嗟,衰予感旧堪长恸。
伊昔毅皇岁丁卯,秋旦拿舟发江表。正书玄龙矫矫飞,壮观自诧平生少。
光阴流转如振埃,谛视赤鲤□龙材。龙材龙材,慎尔变化谁能猜,江南无处无风雷。
客里厌厌病过秋,重阳失作雁山游。
起来忽见丹枫树,又是思归一种愁。
嶓冢去年寻漾水,襄阳今日渡江濆。山遥远树才成点,
浦静沉碑欲辨文。万里朝宗诚可羡,百川流入渺难分。
鲵鲸归穴东溟溢,又作波涛随伍员。
自笑念庵,终何干济。半生辛勤,此日懒肆。闲不踰大,行不矜细。
高不近名,卑不营利。日午北窗,倦则假寐。不浴而凉,不饮而醉。
问年几何,四十九岁。昨非已遥,后善何计。稚子闻之,以语为戏。
俟其稍长,问以知未。
有酒幸借我,无酒还须酤。丹灶火正红,养我老病躯。
念子知我素,青丝系玉壶。四体三字母,得之苏竹湖。
慇勤送清江,儿孙学步趋。端阳在伊迩,黄雄泛菖蒲。
南下荐先茔,顾子同欢娱。我将弹冠出,来岁知同无。