展开阅读全文
吾闻天台久,未见天台状。
去海知几里,去天知几丈。
峰岭隐与出,岩壑背与向。
云雷反在下,泉暴反在上。
幽深无穷窥,杳渺无穷望。
至险可悸栗,至怪可骇丧。
石桥弯长弓,跨绝弦未放。
当时白道猷,平步入青嶂。
去为六百石,亦见志所尚。
子欲广异闻,可以一寻访。
送君诗者悉豪雄,男子身穷道不穷。
为问何凭游海内,唯应所恃在胸中。
渡过淮水即河水,路背南风多北风。
谁料褐衣抱珠璧,九霄夜月贯长虹。
羽卫天行路,龙帷御宿亭。壁坛流霁月,银阙动春星。
谏猎心空赤,逢时鬓尚青。极知陪从地,瞻切五云停。
闻君在罗网,古道正难行。无使传消息,凭谁问死生。
东方元太岁,李白是长庚。才大翻流落,安知造物情。
白昼风雷过,城波静碧沙。湿云翻抱暑,西日半笼花。
元礼舟堪并,邹阳赋更嘉。同游仲蔚宅,杯酒重年华。
见说蚕丛路,崎岖不易行。
山从人面起,云傍马头生。
芳树笼秦栈,春流绕蜀城。
升沉应已定,不必问君平。
听说从这里去蜀国的道路,崎岖艰险自来就不易通行。
山崖从人的脸旁突兀而起,云气依傍着马头上升翻腾。
花树笼罩从秦入川的栈道,春江碧水绕流蜀地的都城。
你的进退升沉都命中已定,用不着去询问善卜的君平。
昨解鱼符已径归,偶随尺一起柴扉。
蹔留已媿黔吾突,久住空令缁客衣。
外物纷纷何足问,故人眷眷莫相违。
从今再见应无日,长与沙鸥共钓矶。
远路接天末,怪君与我违。客程千嶂里,鸟道片云飞。
树色连青汉,泉声出翠微。锦城花月下,才子定忘归。
杖策路迢迢,经年别石桥。厌听方广磬,去看浙江潮。
雪透麻鞋冷,云和布衲挑。旧时清隐地,月落故山遥。
祖帐临鲛室,黎人拥鹢舟。坐蓝高士去,继组鄙夫留。
白日落寒水,青枫绕曲洲。相看作离别,一倍不禁愁。