登舻此清夜,凉月来随舟。素练澄方铺,银云平不流。
结想丛桂树,相思兰杜洲。桥梁记夙梦,烟水招重游。
秋华自可爱,境峭难久留,渺渺鸳鸯清,回歌生远愁。
衲僧自有通人爱,笑捏空拳开接待。
十字纵横古路头,做成不知计泼天大。
阿呵呵,也奇怪,
是圣是凡俱捉败。接取一个半个来,
要与丛林作殃害。
后沟林木尽,达坂高层层。天山此南干,到眼皆崚嶒。
御者急脂秣,惴惴相扳登。及巅略喘息,下坂尤难胜。
六里更一坂,呼吸天帝甍。半山偶俯视,下界犹瞢腾。
马行之字曲,直道世所憎。坂尽出窄峡,骖靷宜不增。
触轮石丑恶,疑有鬼物凭。修路断碑仆,昏衢閟禅镫。
欹危极烦恼,谁参牛车乘。官军昔破贼,桑野仍蜎蒸。
奋威夺此隘,氛祲方扫澄。至今山气静,时来云水僧。
迢迢葛逊驿,涧道迷春冰。叱驭吾非拟,几时归杖藤。
荆州自古英雄地,楚有儒者荆门至。尽读人间未见书,轩辕素问资游戏。
我非杜老年未衰,长年高枕亦病肺。当其气激火焱时,有似三分互鼎沸。
盘胸扼吭据孙吴,心腑之间角操备。火攻水战策纷然,诸葛周郎竟谁是。
楚人谈笑立奇功,一剂排之水火济。伐病居然当大敌,掷却方书出奇计。
驱使草木如驱人,参苓俱带英雄气。
边树正参差,新莺复陆离。娇非胡俗变,啼是汉音移。绣羽花间覆,繁声风外吹。人言曾不辨,鸟语却相知。出谷情何寄,迁乔义取斯。今朝乡陌伴,几处坐高枝。
黯黯浮云夕照开,间身纵目上高台。自南鸿雁随春去,直北星辰入望来。
京邸可容方朔诞,临邛谁爱马卿才。相期共采名山药,云卧铜官漫遣回。
秋色满天地,君从何处来。风尘趋走日,淮海转输才。
骥足空余子,燕山有旧杯。相逢心款款,离合两裴回。
仙人昔是瑶池客,佩玉鸣銮生羽翮。骑鲸千载说白云,弱水三万那可隔。
蓬瀛深处乃其家,无限真仙衣绛霞。相呼酌醴劝蟠桃,安期大枣端如瓜。
龙吟虎啸众乐奏,神芝瑞草生奇葩。愿将此意踵太古,自然之道非特誇。
赵壹能为赋,邹阳解献书。何惜西江水,不救辙中鱼。
始听歌来暮,还闻说去思。
但知忧国计,那肯问家为。
跨竹儿童集,携书父子随。
谢在攀恋处,争作画图披。