箕斗澄晖缺月升,茅花夹毂雪中行。晓风凛凛寒城冷,濠里荷钱无数生。
高台突兀燕山碧,黄金泥多土犹湿。晓日曈昽赤羽旗,燕王北面亲前席。
费尽黄金台始成,一朝拜隗人尽惊。谁知平地几层土,中有全齐七十城。
礼贤复雠燕始霸,遂与诸侯雄并驾。七百年来不用兵,一战轰然骇天下。
二城未了昭王殂,火牛突出骑劫诛。台上黄金少颜色,惠王空读乐毅书。
古来燕赵多奇士,用舍中间定兴废。还闻赵括代廉颇,败国亡家等儿戏。
燕子城南知几年,台平树老漫荒烟。莫言骐骥能千里,祇重黄金不重贤。
顽阴破处见秋空,十幅枯蒲饱晚风。惊得野凫连族起,蓼花两岸献生红。
蓍草占秋动,蓬秋早得归。
本非为事迫,不欲兴心违。
波净孤萤度,宵凉数叶飞。
远怀高卧者,微月闭松扉。
嗜学尝忘味,说诗堪解颐。
竹林虽晚会,濠上独深知。
兰畹无留馥,凤巢空旧枝。
停云正愁望,横笛未休吹。
一筇双不借,役役又东还。野渡浅深水,夕阳高下山。
光阴虚我老,造物靳人閒。高躅思吾祖,鸣琴独闭关。
山窗独眠抱秋冷,四壁无声中夜醒。天清急雨忽万点,月出枯蛇纷众影。
开门飒飒非故林,满空乱叶抟愁阴。石涧流红□泉咽,藓痕掩碧孤蚕吟。
高秋共谁听萧瑟,却忆江南远游客。楚天摇落白日高,万里扁舟荡秋色。
江南客来归,山中叶亦稀。相思绕遍寒树下,有恨愿随秋风吹。
山空夜寒风渐微,惨惨霜露沾人衣,哀鸿独叫残云飞。
西京谁修政。
龚汲称良吏。
君子岂定所。
清尘虑不嗣。
早莅建德乡。
民怀虞芮意。
海岸常寥寥。
空馆盈清思。
协以上冬月。
晨游肆所喜。
千圻邈不同。
万岭状皆异。
威摧三山峭。
瀄汨两江驶。
渔舟岂安流。
樵拾谢西芘。
人生谁云乐。
贵不屈所志。
京华不啻三千里,客泪如今一万双。若个最为相忆处,青枫黄竹入袁江。
何处还堪一举杯,城南风软少尘埃。青山满郭游人醉,芳草迎车使者来。
村店野桥郊远近,禅宫仙馆路萦回。落花随意飘红雨,飞絮多情点绿苔。
诗思漫因临眺得,笑颜非为管弦开。琅峰晓日光如洗,灵岫春云雪作堆。
樗栎每惭淹薄宦,菁峨今喜育英才。辕门有鹄弯弧出,泮水无芹采藻回。
樯燕留人浑不断,杜鹃啼血莫相催。山中亦有桃千树,何必刘郎去后栽。