闻道将雏向墨池,刘家还有异同词。
如今试遣隈墙问,已道世人那得知。
世上悠悠不识真,姜芽尽是捧心人。
若道柳家无子弟,往年何事乞西宾。
弹琴罢离声,置酒喜合并。奉君蓝田之玉卮,凉州蒲萄新酿成。
君醉不肯饮,月华为谁明?罗襦起舞锦茵动,花落帘前惊乳凤。
五更上马云满天,马蹄却厌鸣珂重。不向章台学斗鸡,为通名姓入金闺。
铜壶滴滴宫漏晚,鸳鸯飞来池水满。
重锦化为泥,翦刀误人事。夜裁远道书,翦破相思字。
妾心不自信,远道终难寄。客心固多疑,肯信非人意。
万里不言远,归书长相次。可即由此书,空房□忌讳。
公门得休静,禅寺少逢迎。任客看花醉,随僧入竹行。归时常犯夜,云里有经声。
青青河畔草,江上春来早。春来不见人,思君千里道。
千里君当还,夙昔奉容颜。青楼独居妾,含情山上山。
白雁归塞北,一行千万忆。团团月出云,却使妾见君。
菊花低色过重阳,似忆王孙白玉觞。今日王孙好收采,高天已下两回霜。
金蝉饰绿云,细靨蕊黄新。
南浦解清佩,西谿采白苹。
密竹映深花,湖山日欲曛。
春肠知已断,脉脉两难亲。
湘江江上楼,有妇弹箜篌。试弦一再弹,迟迟声且柔。
情繁指转急,曲长心难收。一曲未及终,泪下如迸流。
忆昔始学时,昼夜为淹留。拟将知音托,百年叙绸缪。
谁谓知音者,如何事远游。朱颜能几度,青阳倏五周。
遗谱不复理,疏弦已终投。所思在天涯,望望江上舟。
东风昨夜至,春光满汀洲。强整昔时欢,徒增今日愁。
愿因东风翔,吹落古交州。夫婿马上回,闻之应白头。
女萝寄青松,绿蔓花绵绵。三五定君婚,结发早移天。肃肃羔雁礼,泠泠琴瑟篇。恭承采蘩祀,敢效同车贤。皎日不留景,良辰如逝川。愁心忽移爱,花貌无归妍。翠袖皓珠粉,碧阶封绿钱。新人易如玉,废瑟难为弦。寄谢蕣华木,荣君香阁前。岂无摇落苦,贵与根蒂连。希君旧光景,照妾薄暮年。
玉楼风迕杏花衫,娇怯(qiè)春寒赚。酒病十朝九朝嵌(qiàn)。瘦岩岩,愁浓难补眉儿淡。香消翠减,雨昏烟暗,芳草遍江南。
玉楼上春风拂动杏花衣衫,娇柔瘦弱的身体担心因迷恋春色而受风寒。借酒消愁十天有九天喝得烂醉不堪。单薄消瘦。深深愁怨难排遣,懒得梳妆打扮,眉影变淡,粉香全消,首饰全减。眼前是愁雨纷落天地昏暗,在芳草铺遍江南的心上人什么时候能回来?
玉楼:华贵的楼阁。迕:风吹动。春寒赚:为春寒所侵袭。酒病:饮酒过多而病。嵌:深陷。岩岩:消瘦的样子。眉儿淡:指懒梳妆,没有画眉。