渔火前村近,秋砧静夜多。山烟归宿鸟,水月动明波。
烛短催诗急,樽空奈客何。抱愁眠不稳,林影半床过。
大悲心上流出底,呼为切脚若为评。
不知切脚什么字,写不成兮呼不成。
依依稀稀如半月,髣髣髴髴若三星。
分付老昭诸善士,生生世世寿康宁。
一扫从前万虑非,寒光冷照发幽微。
乾坤总在冰壶裹,不费壶公日暮归。
月晓烟分六馆,天空寒入疏槐。青鸟影垂碧沼,绿芹香绕兰台。
有客有客髯而紫,左挟秦弓右吴矢。自言家本关中豪,黄金散尽来江沚。
年来倦上仲宣楼,裹粮且记侯赢里。腰间匕首徐夫人,河畔荒丘魏公子。
悬知吊古有深愁,慷慨登车不可止。自从盗决黄河奔,大梁未有千家村。
烽火但增新战垒,尘沙非复古夷门。短衣聊向将军幕,长剑终酬国士恩。
落日驱车临广武,春风试马出轘辕。丈夫佩印乃恒事,安能郁郁老丘樊!
王郎顾我深叹息,一见欢喜如旧识。此行不但为封侯,人生贵在抒胸臆。
江上杨花白雪飞,梁园芳草青袍色。盾鼻犹堪试彩毫,莺声聊为停珠勒。
醉后狂歌气若云,军中教战容如墨。春风拂地车斑斑,起看明月揽刀环。
平台宾客久零落,至今汴水空潺湲。怜予偃蹇风尘际,年来罄折雕朱颜。
已知苦被雕虫误,强弩欲挽不可关。待尔他年分虎竹,相从射猎终南山。
冥鸿衔子锦川来,袅袅柔红无数开。花睡未醒春未透,半空飞雨暗苍苔。
衔杯国门外,分手见残阳。何日还南越,今朝往北荒。砂城经雨坏,虏骑入秋狂。亲咏关山月,归吟鬓的霜。
京江流自急,客思竟何依。
白骨新开垒,青山几何围。
危楼帆雨过,孤塔阵云归。
日暮悲笳起,寒鸦漠漠飞。
往日矜夸一任谩,远来共醉事殊难。高楼罢酒天初雨,短榻挑镫夜向阑。
流落倾城同一叹,忖量终岁得多欢。此怀恐逐晨钟尽,留遣回肠报荅看。
行逢葛溪水,不见葛仙人。空抛青竹杖,咒作葛陂神。