珍禽饮盆池,将扇扑窗户。
一声惊得飞,再声惊不去。
展开阅读全文
南行渡关山,沙水清练练。
行人已愁绝,日暮集微霰。
殷勤小梅花,仿佛吴姬面。
暗香随我去,回首惊千片。
至今开画图,老眼凄欲泫。
幽怀不可写,归梦君家倩。
鸣鸠乳燕寂无声,日射西窗泼眼明。
午醉醒来无一事,只将春睡赏春晴。
人老何所乐,乐在归乡国。我归故园来,九度逢寒食。
故园在何处,池馆东城侧。四邻梨花时,二月伊水色。
岂独好风土,仍多旧亲戚。出去恣欢游,归来聊燕息。
有官供禄俸,无事劳心力。但恐优稳多,微躬销不得。
褭褭凉风动,凄凄寒露零。兰衰花始白,荷破叶犹青。
独立栖沙鹤,双飞照水萤。若为寥落境,仍值酒初醒。
夜雪有佳趣,幽人出书帷。微寒生枕席,轻素对阶墀。
坐罢楚弦曲,起吟班扇诗。明宜灭烛后,净爱褰帘时。
窗引曙色早,庭销春气迟。山阴应有兴,不卧待徽之。
人间四月芳菲尽,山寺桃花始盛开。
长恨春归无觅处,不知转入此中来。
晨起雨间雪,晚行风送晴。
梅残冰玉瘦,林远画图呈。
贾客嗟长路,农夫乐早耕。
余怀独无累,徒倚待诗成。
我昔读书夜达晨,膏烛且尽继以薪。
年来渐知得力处,箪瓢陋巷忘其贫。
尔曹有身须自立,幸逃薪水共朝夕。
不于文章自勤苦,长大始悔何益。