宦途至老无余俸,贫悴还如筮仕初。
赖有一筹胜富贵,小儿读遍旧藏书。
星稀避月明,河白映天青。入夜蝉逾急,先秋叶自零。
花枝栖露蝶,帘罅度风萤。欲唤邻翁坐,渔舟醉不醒。
春晚气始和,微云淡朝阳,开轩面小庭,露渍蔷薇香。
游丝卷欲尽,忽复百尺长;而我正遗事,枕藉书一床。
谗波虽稽天,未遽妨人狂。
惟当倾绿酒,莫待熟黄粱。
文章如弈棋,分量固有极。
学不尽其才,识者为太息。
古来名世士,亦或堕此域。
至今读其文,曷尝不追惜。
士生千载後,夙慕当自力。
如其不能然,归哉事耕织。
文章在眼每森然,力弱才疏挽不前。
前辈不生吾辈老,恐留遗恨又千年。
贯花签帙压车辕,惟子穷探到本源。
听法鬼神环尘尾,质疑英俊集龙门。
孤舟此日轻为别,尺素何时远见存?坐想文殊对摩诘,高谈无碍九河翻。
山村今年晚禾旱,奏下民租蠲太半;水村雨足米狼戾,也放三分慰民意。
看榜归来迭歌舞,共喜清平好官府。
老翁犹记军兴时,汝辈少年那得知!
司马遗书有坐忘,顗翁止观略相当。
龟堂闭户常终日,时得相从一炷香。
易经独不遭秦火,字字皆如见圣人。
汝始弱龄吾已耄,要当致力各终身。
简断编残字欲无,吾儿不负乃翁书。
绝胜锁向朱门里,整整牙签饱蠹鱼。