霜日知春有信归,腊前偷暖漏春晖。
北风也翦寒梢叶,吹作鹅黄乱蝶飞。
千顷清淮匹练长,使君高谊重馀皇。布帆无恙南风正,日暮行人到吕梁。
积石导渊源,沄沄泻昆阆。
龙门自吞险,鲸海终涵量。
怒洑生万滑,惊流非一状。
浅深殊可测,激射无时壮。
常苦事堤防,何曾息波浪。
川气迷远山,沙痕落秋涨。
槎沫夜浮光,舟人朝发唱。
洪梁画鷁连,古戍苍崖向。
浴鸟不知清,夕阳空在望。
谁当大雪天,走马坚冰上。
栉雨梳风事若何,古来师克在人和。飞刍直接桑乾塞,转粟新成瓠子河。
公无渡河,谗言孔多。不见申屠,负石投河。
漫说陈登百尺楼,十年湖海浪成游。多情好是徐元直,一借仙槎问斗牛。
进履桥头国士踪,谷城山下记相从。功成屈指封侯日,重向金华问赤松。
龙起曾惊大陆前,书生今握万夫权。轻裘沛上分曹处,鼓吹牙门白日悬。
九曲黄河水,奔流下夕阳。芦根渔网集,树杪客帆张。
巨石撑淮浦,高洪压吕梁。黄姑频岁约,击楫上扶桑。
千仞云龙列翠屏,乱山环匝楚天青。干旄绝顶行人过,遥指元戎放鹤亭。