庐阜西头是谪仙,篮舆正欲上青天。
霓旌羽盖何时返,怅望洪崖阻拍肩。
驱马城西阿。
遥眺想京阙。
望极烟原尽。
地远山河没。
摇装非短晨。
还歌岂明发。
修服怅边覊。
瞻途眇乡谒。
驰盖转徂龙。
回星引奔月。
乐去哀镜满。
悲来壮心歇。
岁华委徂貌。
年霜移暮发。
辰物久侵晏。
征思坐沦越。
清氛掩行梦。
忧原荡瀛渤。
一念起关山。
千里顾丘窟。
鍊得精明富绝邻,人间天上散闲人。去年贫与今年别,未必香严有此贫。
高人金锡已凌云,零落馀香片片新。信手拈来还飏却,和风散作万家春。
土入花瓷浅,林疏雪操鲜。后凋非地力,独秀是天年。
老我不谐俗,惜才如养贤。明明千古意,渠自指庭前。
雨馀百川涨,远水浮林梢。忽怪有帆席,何为出鸟巢。
登临非吾土,虚爽慰南交。稍见暝烟起,阴虫啼草茅。
辛夷才谢小桃发,蹋(tà)青过后寒食前,
四时最好是三月,一去不回唯少年。
吴国地遥江接海,汉陵魂断草连天。
新愁旧恨真无奈,须就邻家瓮(wèng)底眠。
辛夷花刚刚凋谢,小桃花又接续开放了。三月三踏青过后,直到清明前。
三月里的这段日子,正是四季里最美好的时节,可是年少青春却一去不返。
当此之时,遥远的吴地,江流入海,长安汉家陵墓春草连天,惹人肠断。
新愁旧恨萦绕心头,自知无法消除,还得在邻家酒瓮旁烂醉而眠。
辛夷:一种香草。发:开发。谢:凋谢。蹋青与寒食:是古代的节日,寒食节在清明的前一天(一说前两天)。
汉陵:汉陵,即西汉历朝帝王的陵墓,在陕西成阳北原(亦称五陵原)。
瓮:酒瓮。
旭日薰江舰,晴云丽竹扉。檐花雪色静,庭筱碧滋归。
岁月高儿女,行藏老蕨薇。眼看人共醉,椒酒不堪挥。