暮江平不动,春花满正开。
流波将月去,潮水带星来。
夜露含花气,春潭漾月晖。
汉水逢游女,湘川值二妃。
寂寂重寂寂,出门春草齐。
晚芳犹着树,江涨欲平溪。
山暝有时雨,村深何处鸡。
远山缘底恨,故作傍人低。
良夜岁应足,严风为变春。遍回寒作暖,通改旧成新。
秀树因馨雨,融冰雨泛蘋.韶光不偏党,积渐煦疲民。
登临酒面洒清风,竟日凭栏兴未穷。残雪楼台山向背,夕阳城郭水西东。
客情到处身如寄,别恨他时梦可通。自叹不如华表鹤,故乡常在白云中。
新历才将半纸开,小庭犹聚爆竿灰。偏憎杨柳难钤辖,又惹东风意绪来。
客思听蛩嗟,秋怀似乱砂。剑头悬日影,蝇鼻落灯花。
天外归鸿断,漳南别路赊。闻君同旅舍,几得梦还家。
升仙台前白玉碑,柱石拿攫龙之而。鸿文载在御制集,初不假手词臣为。
我来摩挲一再读,颠者踪迹大可疑。忆昔元人失其鹿,群雄角逐争驱驰。
濠州布衣人未识,芒砀云气常随之。金陵一朝定九鼎,六合不足烦鞭笞。
是时楚兵最剽悍,不自量力来交绥。国家将兴有先兆,天遣来告贞元期。
明明天眼识王气,故以险怪惊愚蚩。英君往往谋略秘,计大不许寻常窥。
亦如田单破燕骑,神道设教尊军师。不然兹事乃近诞,小数何足夸权奇。
白旄一麾江汉靖,军前长揖从此辞。留侯自伴赤松去,谷城空立黄石祠。
天池之山高巍巍,竹林仙驭杳莫追。鹤归倘记石华表,世代已逐沧桑移。
百年雨露在山泽,惟有松柏参天枝。
得食将军第,飘然喜欲狂。压炉新炭火,酿酒旧林香。
苦雨山还雪,凌寒菊自霜。以君多慷慨,何处共连床。
逢师入山日,道在石桥边。别后何人见,秋来几处禅。溪中云隔寺,夜半雪添泉。生有天台约,知无却出缘。
年来飘泊任西东,解组论文意自雄。
腊尽竺溪渔唱晚,杏花溪上又春风。