美玉藏精璞,明珠媚深渊。
天清气或朗,光景露涓涓。
或者辄按剑,奇才叹难全。
之子英杰人,声名何轩轩。
妙龄魁四海,终始皆称贤。
过眼不再读,悟心非口传。
文真翻手成,识超余子先。
森森列五岳,浩浩朝百川。
谓年未三十,当握造化权。
陶甄到唐虞,修洁偕渊骞。
谁云一戢翅,沈滞十二年。
众论今未谐,子心方藐然。
磨礲尽箭镞,刮洗成混圆。
上造羲轩外,下极宣政前。
讨论分本末,钩颐穷由缘。
遥遥数千载,恍然落眼边。
斯文天其兴,子能常踬颠。
试看桃李花,三春何暄妍。
未及瞬息间,飘零堕风烟。
青青乔松枝,霜雪弥贞坚。
子如识此理,聊臣白云巅。
春阴正愁绝,夜雨复淋漓。
楚客南冠日,湘累去国时。
千山花尽落,万壑水东之。
脉脉灯前意,夫君知不知。
无路青冥夺锦袍,耻随黄雀住蓬蒿。碧云梦后山风起,珠树诗成海月高。久滞鼎书求羽翼,未忘龙阙致波涛。闲来长得留侯癖,罗列楂梨校六韬。
巫山巫峡长,垂柳复垂杨。同心且同折,故人怀故乡。
山似莲花艳,流如明月光。寒夜猿声彻,游子泪沾裳。
折杨柳,送别离。朝朝送人远别离,门前杨柳折还稀。
今年折杨柳,来岁复生枝。奈何离别子,一去无回时。
寒光净色照花林,更喜诗家共赏心。
谢客不成春草梦,杜郎须强海棠吟。
惟忧别去歌云散,不管愁来鬓雪侵。
且试主人新酒令,片红飘琖十分斟。
名蓝压城闉,嶻岌耸雙桧。
得地不孤立,陵风自相对。
根盘乖龙狞,叶剪苍壁碎。
交柯纽顽铜,叠影森翠盖。
劲无丝萝托,直与松柏配。
争高丈夫气,耻学儿女态。
雪霜正柔落,草木任颠沛。
同心岁寒间,正色烟霞外。
斧斤未翦拂,志节已高迈。
出群才可惊,有作器必大。
考室须栋隆,济川俟舟载。
碧海何年已变田,空传双舄旧时仙。
乘风欲挹浮邱袖,同访朱明别洞天。
文殊千佛显真乘,水月光中见定林。
昭瑞当时连集福,咸池今日应奎参。
湖入县西边,湖头胜事偏。绿竿初长笋,红颗未开莲。
蔽日高高树,迎人小小船。清风长入坐,夏月似秋天。