从人问乔木,系马得名园。柳带晴先绿,禽声暖更喧。
临池照清水,拂石置芳樽。不畏归侵夜,严城未掩门。
为爱君才王勃流,樽前相对赋高秋。关山回首偏多路,风雨惊心各一楼。
老去自知能放达,古来谁不重交游。匣中宝剑藏灵异,莫使龙光天外浮。
夜色渺无际,廓然清我心。夜香一枝放,翻嫌昵我襟。
夜气满太虚,间诵香溪箴。
白发因缘短犊车,可怜小德外家无。蚌生珠后何嫌老,凤有毛时亦自殊。
会看伯仁兴络秀,不妨节信论潜夫。刘生谁谓难成事,将相从来有种乎。
仓皇战守强撑支,力尽孤城竟死之。不谓真卿能备寇,终然南八是男儿。
尘昏何处归辽鹤,月黑空山叫子规。不负平生忠孝志,故人亲勒墓前碑。
海内风流独数君,寄来辞翰霭春云。欲知名下无虚士,细读韩文与柳文。
扁舟访我海边村,笑语俄惊隔九原。萧寺新题云有态,故乡清誉玉无痕。
伤心姹女能传业,衔痛慈亲尚倚门。纼绋情乖临穴送,一尊聊酹若敖魂。