恰离了绿水青山那答,早来到竹篱(lí)茅舍人家。野花路畔开,村酒槽(cáo)头榨(zhà)。直吃的欠欠答答。醉了山童不劝咱,白发上黄花乱插。
刚刚离开了自己居住的绿水青山之地,早早地来到竹篱茅舍人家。路畔的野花开的正旺,村头开着一家酒家。直吃得我酩酊大醉。即使喝醉了山童也不会嘲笑咱。摘下路边的菊花,在白发上乱插。
恰:刚才。那答:那块,那边。早来:已经。槽头:酿酒的器具。欠欠答答:疯疯癫癫,痴痴呆呆。形容醉态。
酒杯深,故人心,相逢且莫推辞饮。君若歌时我慢斟(zhēn),屈原清死由他恁(nèn)。醉和醒争甚?
端起满满的酒杯开怀畅饮,难忘那故人的一片真心,今日相逢请别推,尽情地喝吧。你要唱歌时让我慢慢把酒斟,屈原为了坚持清白节操而自殉由他云吧。醉了的人和清醒的人还争什么?
酒杯深:把酒杯斟得很满。歌:这里指即席吟诗或放声歌唱。由他恁:由他去。恁,如此。
幕客崇酒觞,渠渠饯行舟。
先生蘸甲饮,不使涓滴留。
竺盏顾谓言,汝复能吟不。
尔不歌吾行,而俟吾言求。
沃尔满锺酒,畀尔笔力乃。
扶舆懵懵醉,梦化蝴蝶游。
夜分起展烛,落笔莼丝柔。
请歌先生行,真与人不侔。
前者亦云归,金抽囷载收。
今惟明月耳,舴艋轻浮浮。
视彼掊斂徒,推剥藂怨尤。
逮其去国日,竞欲瓦砾投。
此乃恋宽恩,说着涕泗流。
国用既云裕,民瘉亦去瘳。
而令分左符,远从牧山州。
投鼠戒忌器,矧我无是谋。
弹鸟或惊鸾,盍亦谨厥筹。
兹焉皆汩汩,去矣从休休。
伊惟小门生,莫计攀前辀。
尔溪桃花水,舟行愿悠悠。
行有赐还诏,伫立螭坳头。
胸次秋风涧底苹,坐间那得此嘉宾。
诗来香迸宵人屋,笑杀元规尘汙人。
病枕方行药,公门似隐居。
孤烟寄庭木,微雨长秋蔬,
宦薄惭骑马,山高梦结庐。
期僧仍未至,慵写与人书。
江边枫落菊花黄,少长登高一望乡。九日陶家虽载酒,三年楚客已沾裳。
有客常同止,取舍邈(miǎo)异境。
一士常独醉,一夫终年醒,
醒醉还相笑,发言各不领。
规规一何愚,兀(wù)傲差(chā)若颖。
寄言酣中客,日没烛当秉。
两人常常在一起,志趣心境不同类。
一人每天独昏醉,一人清醒常年岁。
醒者醉者相视笑,对话互相不领会。
浅陋拘泥多愚蠢,自然放纵较聪慧。
转告正在畅饮者,日落秉烛当欢醉。
同止:在一起,同一处。取舍:采取和舍弃,选择。邈异境:境界截然不同。
领:领会,理解。
规规:浅陋拘泥的样子。兀傲:倔强而有锋芒。差:比较,尚,略。颖:才能秀出,聪敏。
酣中客:正在畅饮的人。
故人赏我趣,挈(qiè)壶相与至。
班荆坐松下,数斟(zhēn)已复醉。
父老杂乱言,觞(shāng)酌(zhuó)失行次。
不觉知有我,安知物为贵。
悠悠迷所留,酒中有深味。
老友赏识我志趣,相约携酒到一起。
荆柴铺地松下坐,酒过数巡已酣醉。
父老相杂乱言语,行杯饮酒失次第。
不觉世上有我在,身外之物何足贵?
神志恍惚在酒中,酒中自有深意味。
故人:老朋友。挈壶:提壶。壶指酒壶。相与至:结伴而来。
班荆:铺荆于地。荆,落叶灌木。这里指荆棘杂草。
行次:指斟酒、饮酒的先后次序。觞酌:亦作“觞勺”、“觞杓”。饮酒器。也指饮酒。
悠悠:这里形容醉后精神恍惚的样子。迷所留:谓沉缅留恋于酒。深味:深刻的意味。这里主要是指托醉可以忘却世俗,消忧免祸。
佳晨烂漫隔篱枝,水国烟霜落木时。百里庐山堪胜绝,三秋鸿雁独归迟。
肩舆尚尔行花县,戏马应渠载酒卮。止饮经年还肺病,萧条一任北风吹。
九日人间节,凭高何处登。山中甘寂寞,岁序任凋零。
发短羞簪菊,堂虚酷似僧。牛山成往事,吾计祇东陵。