自喜闲官不计员,月叨微禄胜归田。药囊往往充诗藁,米券时时当酒钱。
忍病作劳吾不厌,对人无语子差贤。不须更见卢溪老,会得安心即是禅。
雨满长空水拍畴,荔香松色倚江流。
半窗灯火千年梦,万里风波一叶舟。
谩道班卿若仙去,谁知谢傅正同忧。
西归待我期相告,横被风师三日留。
刘师携琴来,自言有术驱雷霆。
闻之冁然笑,人心未动谁为声。
阳居阴位阳行逆,日循阳度日数赢。
必尝凝聚乃奋击,不有降施讹诈升腾。
刘师携琴来,为我鼓,
一再行。若知雷霆起处起,
便知音是人心生。
与女为兄弟,前年五十年。
并驱骖接革,偕立雁羞肩。
此意春融泄,中年俗纠缠。
每期身蚤退,白首对床眠。
深院帘旌昼掩门,海牛挂出好乾坤。
日烘花影涨春腻,风撼柳丝明醉痕。
极目翦来齐翠嶂,关心看不断青原。
明朝又逐文书去,且尽今宵极意论。
舞剑台前倾玉壶,梧桐花飘雪片粗。且须沈醉休言别,别后相思万里途。
更将何面上春台,百事无成老又催。
唯有落花无俗态,不嫌憔悴满头来。
韦公八十馀,位至六尚书。五福唯无富,一生谁得如。
桂枝攀最久,兰省出仍初。海内时流尽,何人动素车。
朝辞官军驿,前望顺阳路。野水啮荒坟,秋虫镂宫树。
曾闻天宝末,胡马西南骛。城守鲁将军,拔城从此去。
荡舟竹西闻好歌,飘如仙槎泛银河。
青楼傍市卷朱箔,舞裾绿皱如春波。
香消红药采鸾去,其如青镜寂寞何。
金盘露清笋牙白,小住半日非蹉跎。
雪乳泉甘醒午醉,琼花雾散与客过。
吹箫玉人杳然逝,桥亭拂柳空峨峨。
橹声带晚出城去,初月光吐新镰磨。
梅天雨歇黄潦涨,瓜洲渡近青山多。
我怀初归有髦士,金姚学富精搜罗。
闽南周林师友盛,未见入室操吾戈。
赋妙能追司马圣,策高反黜刘蕡科。
荆门有约久未至,回望不见玲珑珂。
黄君雷君吟啸共,潇然行李余无它。
客途分襟心暂苦,词场秉笔肩还摩。
江流如黛送孤棹,离觞不辞颜易酡。
佳哉璞玉当见遇,肯使抱恨同卞和。