我年六十四,获谴输鬼薪,束书出东门,挥手谢国人,笑指身上衣,不复染京麈。
时有一老翁,祝我当自珍,却後十五年,迎君浙江滨。
我笑语是翁,岂说他生身?事果不可知,邂逅如隔辰。
鹤发无余鬒,鹑衣仍苦贫。
秋风旱河头,握手一笑新。
买酒烹鸡豚,往事得具陈。
试数同朝旧,零落增悲辛。
与翁虽俱老,肝胆犹轮囷。
千里亦命驾,何况托近邻。
秋高佳风月,相过莫厌频。
承学虽云浅,初心敢自轻。
飘零为禄仕,蹭蹬得诗名。
抚事悲长剑,怀人感短檠。
不堪秋雨夕,鼓角下高城。
天教老去未全衰,犹欠纵横万首诗。
家近将军觞咏地,身如太史滞留时。
酒翻银浪红螺醆,墨涌玄云紫玉池。
流落不妨风味在,花前醉草写乌丝。
旋移吟榻并池横,欲出柴门复嬾行。
树罅忽明知月上,竹梢微动觉风生。
贫无醉日惟坚忍,疾遇凉秋亦渐平。
二尺灯檠元好在,便思相伴听蛩声。
晨坐南堂双眼明,南山山色满柴荆。
片云忽过失帘影,急雨初来闻竹声。
鹦鹉螺深生酒兴,蟾蜍滴古助诗情。
野人频约天台去,几緉青鞋了此行。
堕巢拾槁枝,微火吹孤萤,风火一相得,须臾细烟青,暖焰遂腾上,凛冽回玄冥。
君看金鼎火,其初亦荧荧,至理存橐龠,奇功挟风霆。
笑谈缚三彭,指顾役六丁,超然出尘世,岂独制颓龄。
劝君勿虚死,万过诵黄庭。
临川税驾忽数月,嗜睡爱闲常闭门。
君诗始惬病僧意,吾道难为俗人言。
秋雨凄凄黄叶寺,春风酣酣绿树村。
曾公九原不可作,一樽破涕诵招魂。
宦途至老无余俸,贫悴还如筮仕初。
赖有一筹胜富贵,小儿读遍旧藏书。
文能换骨馀无法,学但穷源自不疑。齿豁头童方悟此,乃翁见事可怜迟。
小市禁烟馀,东郊展墓初。桐阴覆碧井,泉脉入清渠。
贫悴停游舫,龙钟废荷锄。西窗斜日在,且复勘残书。