使者輶车岁不停,金缯兼载价连城。洛阳年少今何怯,未省传闻敢请缨。
数峰高耸万峰低,看到斜阳意欲迷。一朵碧云深浅碧,殷勤只在数峰西。
嘱耳喧令序,虚旻景清温。久生理难期,阳德圣所尊。
菊篱黄未坼,萸枝绿初繁。幽嵎寡芳物,离索谁相存。
白日照杯酒,壶山落秋痕。高歌行太清,海翳开浑浑。
倚伏祥视履,登高倦跻攀。化机何由息,悠哉委乾坤。
阳数重时阴数残,露浓风硬欲成寒。莫言黄菊花开晚,独占樽前一日欢。
九年牛马走,强半住江乡。狂态归仍作,学谦久渐忘。
对人错尔汝,迎客倒衣裳。只合寻鸥伴,谁令入鹭行。
秋晚林皋木叶飞,凉风袅袅雁南归。自惭席上著乌帽,不见门前来白衣。
瓮满香云醅酒熟,盘飞红雪鲙鲈肥。兴来随处堪行乐,何必佩萸登翠微。
翠黛随妆浅,铢衣称体香。好风偏与十分凉。却扇含情独自、绕池塘。
碧藕丝丝嫩,红榴叶叶双。牵丝摘叶为谁忙。情到厌厌拚醉、又何妨。
竹粉翻新箨,荷花拭靓妆。断云侵晚度横塘。小扇斜钗依约、傍牙床。
蘸蜜分红荔,倾筒泻碧香。醉时风雨醒时凉。明月多情依旧、过西厢。
欹枕听残雨,开门看东风。
春光无寻处,天地绿气中。
初旭散平野,快酒泻怒洪。
关关枝上禽,舒舒苇间虫。
东郊欢且谣,秉耒开岁功。
缅思陶唐化,坐致黎民雍。
斯时谅奚如,殆与新春同。
愚生后千载,不并稷契逢。
唯应杯中物,上与邃古通。
取酒且竟醉,山花舒早红。
竹粉翻新箨,荷花拭靓妆。断云侵晚度横塘。小扇斜钗依约、傍牙床。蘸蜜分红荔,倾筒泻碧香。醉时风雨醒时凉。明月多情依旧、过西厢。