病叟山中观物坐,长官天上带春回。琴堂未必淹三考,村酤犹堪共一杯。
彩翼云霄看得意,白头供奉愧非才。如今单父无裨补,分俸何须到草莱。
薄暮投花县,联车入翠微。长林生缺月,永夜照寒扉。
情话欣无斁,离怀怅有违。勉哉彊毅力,千里要同归。
日月既迁人,人自为今昔。漠漠千古悲,忽向微躬责。
抱情游八方,岁时无暖席。朝折若木枝,暮总扶桑策。
上下六龙车,低徊白驹隙。置身浮云上,时世终相掷。
苟无维挽权,驱驰亦何益。夙闻达者言,人生天地客。
所贵道弗违,毋使情多格。稚老若循环,阴阳可交泽。
和神春夏门,敛气秋冬宅。推忧还终古,冥澹守精魄。
雨来沾席上,风急打船头。越女红裙湿,燕姬翠黛愁。
缆侵堤柳系,幔宛浪花浮。归路翻萧飒,陂塘五月秋。
毕竟春晴好,杨花也送行。驿程寒冉冉,江树晓晶晶。
水长船能驶,诗多担转轻。江湖吾倦矣,茅屋几时成。
鷾鸸一何智,俯仰人间游。落实不给视,去之畏少留。
高贤在天下,富贵如云浮。得失不概怀,损益宁所忧。
若人古巳亡,今复得徐侯。词科二十载,朝籍方见收。
四海厌名声,庙堂多辈俦。后时不自失,观化君悠悠。
入辞未央廷,远牧荒山陬。去矣成独往,岂嫌时俗羞。
朝廷功名次,晋国在第一。受遗先皇帝,事与周召匹。
丹青烂勋伐,终始最密勿。宗族宜甄庸,百世皆宠秋。
公孙非遐胄,何乃尚淹屈。官名虽供奉,冗散真士卒。
努力习文华,家贫传清德。翰飞终不高,好事见心骨。
人生系逢遇,进退岂定律。古者如尔徒,万户自可必。
今者如尔徒,富贵亦未失。主张有真宰,时态莽回聿。
咄嗟元功世,颇复困蓬荜。吁彼山野人,奚由自奋出。
古亦苗民患,今仍禁旅过。祅氛半翼轸,杀气覆山河。
御史暴公子,将军马伏波。不应淹日月,频献凯旋歌。
湘水难同此恨深,幽闺长咏柏舟吟。半生夜雨常悲鹤,六礼春风未委禽。
瑟断朱弦因废轸,烛销红泪见灰心。寝门一诀千年怨,魂梦无由识藁砧。
云静天如水,风停海不波。请观如是相,夫子意如何。