青草桥边船未归,曲川微雨暗荆扉。江村尽日无来往,夫在东皋妇给炊。
仁宗之初公有声,一世懦者闻之惊。
日行古义不顾俗,师事孙子传其经。
扫堂捧杖供贱役,侍师之坐随师行。
质疑问道无敢变,当世始知师与生。
作为文章不徒发,讥切时事排公卿。
俗儒毁誉无所出,乃取过行为讥评。
过于仁义罪固小,矫弊自合违中行。
人皆不及子独过,过者之罪谁为轻。
开编偶诵子诗句,辞气磊落严以清。
吟哦令我不能舍,想见眉宇寒峥嵘。
高风一泯不可见,安得壮士能经营。
惜哉朽骨不可作,徂徕废土知谁耕。
简册林中老蠹鱼,年来穷谪尚耽书。
竹屏风下凭乌几,画作柯山居士图。
三千道路内台臣,六十光阴旧逸民。烟雾窟中行画障,简书丛里布阳春。
身将许国那堪老,性惯耕田岂厌贫。寄向钟山猿鹤道,暂时相远莫相嗔。
清昼行边列校随,貔貅十队拥军麾。青山得云美如画,骏马当路平堪驰。
泉明宝剑悬金甲,风引崇牙飏绣旗。老手十年椎钝极,更来横槊一裁诗。
神山九折溪,沿溯此中半。水深波浪阔,浮绿春涣涣。
上有苍石屏,百仞耸雄观。崭岩露垠堮,突兀倚霄汉。
浅麓下萦回,深林久丛灌。胡然閟千载,逮此开一旦。
我乘新村船,辍棹青草岸。榛莽喜诛锄,面势穷考按。
居然一环堵,妙处岂轮奂。左右矗奇峰,踌躇极佳玩。
是时芳节阑,红绿纷有烂。好鸟时一鸣,王孙远相唤。
暂游意已惬,独往身犹绊。珍重舍瑟人,重来足幽伴。
少小怀孤尚,浮名那足贪。遇禽羞获十,分栗任朝三。
已笑书空拙,更深愿外惭。虽云不晓事,遮莫解嘲谙。
漠漠馀香著草花,森森柔绿长桑麻。池塘水满蛙成市,门巷春深燕作家。
黄金汉鼎青错落,绿玉秦玺红屈蟠。
龙翔凤翥入刀笔,宝晋山林风月寒。
一方苍石老莓苔,只合渊明共酒杯。
岁晚出山成底事,至今笙鹤不归来。