素壁荧荧醉墨颠,芙蓉花落客凄然。何人分我西州涕,也对清溪叹逝川。
碧峰秋寺内,禅客已无情。半顶发根白,一生心地清。
竹房侵月静,石径到门平。山下尘嚣路,终年誓不行。
穷阴不觉暝,远岸系轻舟。雁影霜天月,芦花海气秋。
镫残搔短鬓,酒尽揽征裘。欲问蕲王迹,寒潮咽暮流。
大地万宝藏,玄冥不敢私。抉开青玉罅,浑浑流珠玑。
轻明疑夜光,洁白真摩尼。风吹忽脱串,日射俄生辉。
有时如少靳,觱沸却累累。风色媚一川,老蚌初未知。
君看一日间,巧历所不赀。游人随意满,不畀乾没儿。
吾谓历下城,繁华富瑰奇。贪夫死专利,帝意怜其痴。
故露连城珍,可玩不可几。若曰天壤间,所遇皆汝资。
何必秘箧笥,自贻伊瑕疵。诗成一大笑,臆说量天机。
远度闽关为省兄,相逢尤胜会彭城。夜床风雨愁何在,春草池塘梦又生。
鸿雁无书劳北望,骊驹有曲壮南行。从来手足天伦重,落日分携各怆情。
秋深园圃虽无雨,晚岁头须自有霜。
身事无功且人事,酒囊余地乃书囊。
寒雅啸侣鸣乔木,粉蝶成围过矮墙。
对此每思良友伴,幸时来访浣愁肠。
六十衰翁血打围,深山赤手搏熊罴。子孙只解相鱼肉,辛苦知他为阿谁。
丛山如剑戟,灌木蔽嵚岑。其水独南流,溪谷皆阻深。
山民鸟兽居,不驯匪自今。追呼敢逆命,兵革踵相寻。
未能静伏莽,火烈悲焚林。杀人税无出,迟回伤我心。
蚩蚩亦赤子,念尔为沾襟。招手语父老,鸱枭怀好音。
宿逋既累岁,敲骨力难任。民顽实吏拙,许身愧南金。
何时免素餐,引疾投吾簪。
峰回壁转闭岩扃,永夜逢君剖玉经。黄发戴冠非我事,青天自有少微星。
掬水既有竹,决水复有渠。经年水在眼,阶除到江湖。
好鱼数百头,饼饵日供须。新泉呷复吐,点缀尽成珠。
善识上官面,更容生客呼。但恐一宕失,永为山下枯。