草草生涯食与衣,书生亦复有寒饥。监河侯粟贷匪易,列御寇浆馈可疑。
空羡绨袍加范叔,真成带索走荣期。撑肠千卷只供笑,一字不售命如丝。
剑影愁怀落酒深,虚庭芳树静愔愔。壶中天地知何世,月下山河只有阴。
暮雨才归神女梦,春风先入少年心。平生意气谁能会,付与无弦独夜琴。
一雨净昏氛,捷音恰到门。高流飞送客,芳树笑迎人。
闻喜眉生色,言归脚有神。明朝桐岭上,看我少年身。
蝴蝶双飞过别邻,豆棚瓜架倍伤神。柴门不锁随风掩,落尽桃花不见人。
久负南山约,披襟趁小晴。摩云天欲近,极目路疑平。
块垒胸中化,清凉脚下生。烟波衔日处,一棹自孤行。
一年春事尽,花气漫馀腥。乱絮由他落,清风独我听。
能安愁里病,难得醉中醒。但爱迷濛处,离离岸草青。
夕阳归倦鸟,落木下寒檐。霜点菊三径,香侵月一帘。
临风追陆羽,把酒忆陶潜。品得秋滋味,商声刮骨盐。
春花秋月去如烟,浪迹渝州忽十年。厌说壮图成已往,尚馀豪气似从前。
扪心中夜常思过,载酒高楼便欲仙。富贵浮云非所望,闭门独自理残编。
又见清明雨若丝,东风轻拂绿杨枝。赏花车向春山去,沽酒人随夜月归。
家在迢遥三峡内,梦醒恍惚五更时。忽闻邻舍传欢笑,能不凭栏动客思。
鸟声破梦唤客起,还觅朝餐出北门。行过浓荫增凉意,错认苔斑作雨痕。