四时更代谢,物化常随之。春华曾几何,岁月忽如兹。
严风动高林,百草具巳萎。人生况有役,忧患乃其宜。
弃捐勿复念,出入由化机。安得松乔术,邈与世相违。
我先落魄何所为,百年生计巢南枝。迎风吸露饮山渌,枕泉漱石吟新诗。
一丝不挂心自乐,澹然性灵学无学。洗耳熟听空山猿,知心更有空山鹤。
漫漫长夜何时晨,纷纷尘世何日清。餔糟啜醨难自强,独醒肯图千古名。
君不见严光片石生白云,江湖夜永秋水深。碧丝牵动潭底月,直钩钓断人间心。
朗吟黄叶寺,落日长林密。天花拂衣香,露草沾屦湿。
深烟销奇峰,闲云裹危石。金钟透太清,玉磬穿虚碧。
境胜龙象游,夜静虎狼出。地远人踪稀,心定尘缘寂。
仙凡迥不同,坐久三叹息。
登楼数去鸿,目断江山异。帛书望不来,愁杀深闺女。
遗音堕寒空,疏影澄秋水。凄凉关陇云,惨澹潇湘雨。
飞鸣万里馀,为此稻粱计。点点夕阳中,阵阵荒烟外。
天际两三行,飞入芦花去。
开径延驯鹤,爱此癯瘦形。不与凡鸟伍,戛然独长鸣。
我性鹤相似,宠辱常不惊。平生寡交游,闭户鲜送迎。
松关夜月孤,茅屋秋霜清。从今与鹤游,骑鹤朝玉京。
鹤尔幸知此,慎勿轻渝盟。
岭上抚孤松,松阴盖天地。霜皮四十围,傲晲人间世。
老干带烟霞,虬枝撼风雨。玄鹤数往还,白云互来去。
抚松一问之,坐阅几千岁。人寿能几何,松老良未易。
与松语未终,落月寒生袂。
篱边餐落菊,采采黄金英。拾之不满掬,松露相和倾。
三咽清肺腑,九窍皆芳馨。食之久住世,化为天地精。
不饥复不老,颜貌如童婴。骖鸾访安期,跨鹤寻广成。
回首谢人世,何用千秋名。
龙德中,元气昌,天王一统开八荒。
十又一叶治久长,前年白雉来越裳。
中国圣明日重光,仁声极沓动嘉祥。
乌桓部族号佛郎,实生天马龙文章。
玉台启,阊阖张,愿为苍龙驾东皇。
瑶池八骏有若亡,白云谣曲成荒唐。
有元皇帝不下堂,瑶母万寿来称觞。
属车九九和鸾锵,大驾或驻和林乡。
后车猎俟非陈仓,帝乘白马抚八方。
调风雨,和阴阳。
泰阶砥平玉烛明,太平有典郊乐扬。
尚见荣河出图像,麒麟凤鸟纷来翔。