中心有所思,蹙损双蛾眉。美人竟长往,使我叹离居。
寂寞就孤枕,强眠谁得知。夜深清露重,飞梦欲何之。
觉来日迟迟,分照上罗帏。妆台理云鬓,种种尽成丝。
多情去后香留枕,
好梦回时冷透衾,
闷愁山重海来深。
独自寝,夜雨百年心。
谁家女儿青结螺,花前双歌舞婆娑。湘帘在钩明月多,奈此迢迢凉夜何!
银河流光夜初静,姮娥娟娟度鸾影。绮疏美人醉方醒,倚阑吹箫更漏永。
风送梅花过小桥,飘飘。飘飘地乱舞琼(qióng)瑶,水面上流将去了。觑(qù)绝似落英无消耗,似那人水远山遥,怎不焦?今日明朝,今日明朝,又不见他来到!
佳人,佳人多命薄!今遭,难逃。难逃他粉悴烟憔,直恁(nèn)般鱼沉雁杳!谁承望拆散了鸾(luán)凤交,空教人梦断魂劳。心痒难揉,心痒难揉。盼不得鸡儿叫。
美人啊美人,真是薄命。这一回,真难摆脱,难摆却那花容月貌憔悴消瘦。这样音讯全无鱼沉雁杳。活生生拆散了鸾凤的情交,白白地让人魂牵梦绕。心痒痒倍受煎熬,心痒痒备受煎熬,只盼着雄鸡早早啼叫报晓。
琼瑶:形容雪花白如美玉。觑艳:望断,极目望去。落英:落花。消耗:消息,音讯。
粉悴烟憔:意为懒施粉脂,形容憔悴。直恁般:就这样。鸾凤交:比喻夫妇、情侣的友谊。
春来南国花如绣,
雨过西湖水似油。
小瀛洲外小红楼,
人病酒,料自下帘钩。
春云巧似山翁帽,
古柳横为独木桥。
风微尘软落红飘,
沙岸好,草色上罗袍。
纷纷落花飘,美人在何许?相思杳如梦,寂莫春已暮。
一别久不见,一往久不还。相望虽咫尺,如隔千万山。
砧(zhēn)声住,蛩(qióng)韵切,静寥(liáo)寥门掩清秋夜。秋心凤阙(què),秋愁雁堞(dié),秋梦蝴蝶。十载故乡心,一夜邮亭月。
捣衣的砧声已住,蟋蟀的叫声急促。静悄悄紧闭房门掩住了凄清的秋夜。心愁国事,身在异地秋愁怎样排解。奔波劳碌,时光飞逝,常有人生如梦的感觉。仰望今夜驿站上空的明月,是它牵起我十年来对故乡的思念之情,深而迫切。
泊罗阳驿:泊,暂住,寄宿。驿,驿站,古时供应递送公文的人或来往官员暂住、换马的处所。罗阳,地名,故址不详。砧:捣洗衣服的垫石。蛩韵切:蟋蟀的叫声急促。蛩,蟋蟀。凤阙:原为汉代的宫阙名,后用为皇宫的通称。这里指京城,朝廷。雁堞:堞,城墙上的矮墙,雁堞即城墙上雁阵状的墙垛。这里代指城池。秋梦蝴蝶:用庄周梦蝶的典故,说明作者人生如梦的感觉。邮亭:即驿站。
前日相逢一尊酒,即欲写向君家亭。别来十日不会面,胸次硉兀愁难醒。
忆我曾为帝城客,客里论交话畴昔。玉楼弦管天下春,醉舞杨花日西夕。
此时聚首情皆真,云萍转盼难重陈。高官坐揖小官拜,九州四海知何人。
长安少年更翾薄,一饷飞蚊聚欢乐。残杯冷炙心已悲,此士平生惯藜藿。
君不闻汉时豪杰称东方,列卿太史尚书郎。就中亦有贫贱者,威动星宿回清光。
为君痛饮亭边月,怀古伤今重离别。丈夫有志江海深,匣中雄剑知君心。