凉飙应秋气,草木敛华英。客游总念归,子有千里行。
匆匆俦侣催,悄悄离思盈。丈夫怀志气,孰不恋荣名。
华荐起当路,使者促前征。追饯东门道,把酒哀弦鸣。
萧条野驿暮,泛艳江波清。密谋植帷幄,慰彼苍生情。
古来盛名士,多是起钓耕。
龙飞天子中兴年,使者弓旌集俊贤。阊阖早朝班玉笋,瀛洲夜直赐金莲。
五经同异须刘向,三绝才名数郑虔。黼黻当时遗老在,长歌《黄鹄》送楼船。
十月江南草树空,五云天近立鳌峰。龙沙飞雪似掌大,马湩醉人如酒浓。
曾佐元戎书露布,还陪天子颂东封。宛驹自此行千里,消息无忘辄报侬。
怀抱久不写,兀坐如絷囚。永怀西山胜,浩荡成兹游。
岩壑互窈窕,丛萝郁深幽。飞烟入虚无,长风跨昆丘。
楚甸散林莽,商颜亦绸缪。雷雨天地空,景气入夜浮。
况当节律变,万物飒以秋。云来白日惨,天澹清江流。
西望渺关河,沈沈生暮愁。兰苕暗幽谷,芰荷老芳洲。
一笑举酒觞,浩歌聊自酬。幽赏兴未极,慨叹心悠悠。
世事苍茫外,寒沙明白鸥。
天台雁宕好林丘,水竹风杉寺寺幽。路转山腰斜避石,渠通泉眼细分流。
经过遂欲留佳处,险绝何须到上头。八月钱唐望归棹,江潮如雪倚江楼。
万里乘涛来绝海,中朝冠盖尽相知。丹丘博士与饮酒,青城先生邀赋诗。
传钵底须归故国,把文遂欲动京师。绝怜船上看春色,二月官河水发时。
玉阙金门紫气寒,干戈虎士列桓桓。銮坡日永移天仗,仙掌云深捧露盘。
犀角不颁朝士带,鹿皮思制野人冠。江南何处秋风岸?绿水芙蓉许独看。
双径在吴浙,实为山之雄。天目如屏拥其北,钱塘似练纡其东。
重峦叠巘不知几千万,但见五峰秀色崷崒摩青空。
下有跋陀神龙窟,上有睹史夜摩宫。晴云暖霭生岩松,朝开暮合无终穷。
祖师据此鞭麟凤,森罗万象明真宗。纳须弥兮于芥子,卷法界兮于针锋。
本源自性有常分,宁须妙用求神通。俨如鹿园与鹫岭,紫金光聚人天中。
说法至今犹未散,天华似雨飘空濛。
阴云惨淡满天秋,马上龙钟拥毳裘。渐近滦京凉又别,斜风细雨过桓州。
沙鸟高低语,江云断续飞。青山携手别,秋日故人稀。
落落芳心在,悠悠昨梦非。歌长不用续,鲸浪暗吹衣。