阿翁作画如说法,信手拈来种种佳。好水好山涂抹尽,阿婆脸上不曾搽。
谁貌江南景,风烟万里宽。金银开佛寺,紫翠出林峦。
远客驰行役,幽人赋《考槃》。苍茫无限意,抚卷为盘桓。
秋山积雨清浮埃,晓日照耀金银开。草堂阴深冷竹树,石梁滑澾攲莓苔。
千峰苍翠净如拭,白云不放枫叶赤。何人艇子出清江,水落山高如赤壁。
昨夜天寒霜露零,山人不归猿鹤惊。孤松三径依旧在,僮仆正迟陶渊明。
茂林石磴小亭边,遥望云山隔淡烟。
却忆旧游何处是?翠蛟亭下看流泉。
懒向秋风把钓竿,一瓢长醉水云间。无情白鸟还飞去,不及青山伴我閒。
李侯丹青胜结绿,贝阙珠宫看不足。偶研丹碧写春山,万壑千峰仅盈幅。
应知深处有神仙,花落花开度岁年。扁舟自是寻真侣,为觅桃源一洞天。
清霜入林山叶赤,烱烱寒蟾照空碧。千尺孤峰倚绛霄,俯仰乾坤一秋色。
高怀本与山水同,闲踪得伴渔樵翁。纵谈不及尘世事,笑指天外南飞鸿。
披图景象看如此,双目顿令清似水。欲凭粉墨写蓬瀛,更拂溪藤寻画史。
华盖群峰雁荡南,斜阳雨过碧于蓝。秋风八月凉堪倚,拄杖穿云看石楠。
处士桥边古岸隈,梅花偏向小园开。冲寒有客寻春去,移得晴窗雪影来。
渔网中流撒暝烟,江空雁叫雪晴天。锦鳞若得归须早,莫待风涛暮打船。